Voor het eerst alleen

Hoi allemaal,

Voor het eerst sinds de geboorte van onze Droema ben ik alleen thuis. Dat is echt heel apart. In plaats van in de hektiek van de verantwoordelijkheid die ik als vader heb genomen thuis te komen is het stil. Doodstil. Zelfs de katten zijn niet thuis. Vlindertje die meestal op de krabpaal naast de gangdeur zit te wachten zit er niet. Er staan wat lege flesjes op tafel die herrinneren aan de avond van gister. Toen zat ik op de bank moe te zijn, van een drukke dag werken om daarna mijn vrouwtje weggebracht te hebben naar haar ouders waar ze een paar daagjes samen met Droema gaat logeren. Aangezien haar ouders een eindje uit de buurt wonen leek het haar (en mij) een goed idee dat ze een paar daagjes zou gaan logeren zodat de band tussen Droema en Droeoma en Droeopa versterkt zou kunnen worden. Ik ben een sprookje aan het schrijven over de Droema's

Er was eens een klein Droema meisje. Ze leefde in Droemaland, in een Droemahuis met haar Droemama en Droepapa. In Droemaland zijn de volwassen Droema's Drama's (dat zijn wij dus :-P). De Droema's zijn de baas in Droemaland. De Droema's vinden manieren om het beste uit de Drama's te halen. Ze laten zich graag voeden,wassen en liefkozen door de Drama's. De Drama's doen dat met alle liefde voor de Droema's. De Drama's zijn vroeger zelf ook Droema's geweest, maar dat kunnen ze zich niet meer zo goed herrinneren. In Droemaland is het altijd vrede, de Droemavogeltjes fluiten en de Droemabijtjes zoemen. Van Droemabloem naar Droemabloem fladdert een mooi Droemavlindertje. 

Verder was ik nog niet gekomen en hij verandert zo nu en dan haha. Ik mis mijn schatjes maar nu voel ik me alweer een stuk beter door dit te delen met jullie. Ik ben benieuwd wat jullie van het sprookje vinden tot nu toe.