Ik ben op.
Ik weet niet wat er aan de hand is met me. Ik ben gewoon uitgeput. Lichamelijk en geestelijk op. Ik weet niet meer hoe ik me moet opladen. En ik ben vandaag zo enorm geschrokken van mezelf! Ik heb gewoon een tuinstoel gesloopt in mijn frustratie. Ik weet niet eens hoe het gebeurde. Ik had Droema aan de borst en ze was klaar en begon te mekkeren. Nah... nah... nah... Ik vraag mijn mannetje om haar over te nemen van me. Hij zecht nog even met iets bezig te zijn. En ik kon het gewoon niet meer hebben. Ik zeg: ALSJEBLIEFT NEEM HAAR EVEN OVER!!! Je humeur is wel flink. Je straalt het uit zecht hij. Ik weer: JA NEEM HAAR NU OVER!!!! Ik geef haar aan hem en ik loop boos de achterdeur uit. Die stoel, zo'n plastic ding stond in de weg ofzo. En ik geef me toch een trap tegen dat ding. Ik zie dat ie kapot is en ik mep en schop en sta, voor ik het weet, gewoon op dat ding te springen! Echt helemaal niks voor mij, normaal gesproken. Ik voelde zoooo veel aggressie op komen. Aaaahhhh.... Ik schreeuwde het uit. En vloeken! Ook al niks voor mij. Ik wilde nog meer slopen dus ben ik weer naar binnen gegaan. Heb een sleutel gepakt en zeg tegen mn mannetje. Ik moet even naar buiten. Dus zonder verder nog iets te zeggen ga ik de deur uit. Even een stukje wandelen. De straat uit. De dijk op. Langs het water en langs de begraafplaats. Daar is het rustig. Daar heb ik zitten huilen. Pfff... Wat een ontlading. Huilen, huilen, huilen.... Ik voelde het zo intens allemaal. Ik ben zoooo op. Ik heb zo veel gegeven. Ik had een kindje in mijn buik. Ik was 20 weken beina ziek. Misselijk, overgeven... Daarna begonnen de hoofdpijnen, het maagzuur. Toen heb ik 2 dagen weeen gehad voor ik mijn kindje kreeg. En ben ik uitgescheurt. Ik heb nog steeds pijn aan het lidteken. Ik heb nog steeds last van mijn bekken. Ik geef de borst. Soms met strubbelingen en soms gaat het goed (meestal) Maar ik heb ook vreselijk geworstelt. Ik heb een kindje wat weinig slaapt. Wel een heel vrolijk kindje, wat veel lagt en weinig huilt en de nachten goed doorslaapt over het algemeen. Maar overdag slaapt ze echt maximaal 3 uurtjes en dan versprijd over de 3 slaapjes. En vaak is het ook maar 3 x een half uurtje. En nu hebben we een sprongetje gehad (of het kwam vanwege de vakantie, de lange autorit, dat kan ook) Ze heeft 3 nachten gejammerd en heeft me om de 2 uur wakker gemaakt en wilde de borst tot mijn tepels pijn deden. Nu is het weer rustig. Ze slaapt weer lekker door en heeft haar ridme weer opgepakt. Ik mag niet klagen. Maar ik ben zooo op. Ik moet gewoon even klagen!!! En die agressie van mij? Dit ben ik echt niet gewent van mezelf. Ik ben zo vredelievend. Als er iemand is die voor wereldvrede is dan ben ik het. Ik die nog geen mug dood maak. Die geen dieren wil eten. Die van alle plantjes houd, zo veel dat het me pijn doet om onkruid uit mijn tuintje te verwijderen. Die sloopt haar eigen tuinstoel. En niet zo'n beetje ook. Ik stond er gewoon op te springen!!!! Ik ben echt enorm geschrokken van mezelf!!!!
Sorry dat ik jullie opzadel met mijn gezeur. Ik moest het even kwijt. Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt en een beetje begrip. En ik heb behoefte aan een knuffel.
reacties (0)