GROTE Update !

LANGE UPDATE !!

Lieve meiden !!

Het is een poosje geleden dat ik wat van mij heb laten horen, maar ik zat een beetje in een rollercoaster.

Zoals ik in mijn vorrige blog vertelde, moesten mijn vriend en ik Maandag 06-02-17 op gesprek komen bij de gynaecoloog.

Sjonge jonge jong, wat was ik nerveus !! 

Allereerst was er een storing  bij de computers waardoor ze niet in het systeem konden, waardoor wij 3 kwartier hebben moeten wachten voordat we aan de beurt waren.

Eenmaal bij de fertiliteitsarts binnen, leek de spanning langzaam van mij af te vallen. (hele aardige vrouw)

Allemaal vragen moeten beantwoorden, dat duurde ook wel effies.

Aangezien ik dacht dat het alleen een gesprek zou zijn, voelde ik me al snel op mn gemak en rustig... totdat ze vertelde dat ik weer even in de wachtkamer plaats mocht nemen en dat we straks door de Gynaecoloog geroepen zouden worden, dat zij ook een aantal dingen me ons door wou nemen, en dat ze dan bij mij een inwendige echo gingen maken,ook wouden ze even kijken met de eendenbek..

JAAAHOORR ik gelijk weer in de stress -haha-

Ik heb aangegeven dat ik dat erg spannend vond, omdat ik zoiets nog nooit heb gehad.

Uiteindelijk viel me het heel erg mee, de gynaecoloog stelde mij erg op me gemak (echt zown leuk vrouw !!!)

Alles zag er goed uit, en ze kon niets raar zien - FIEUWW gauw broek weer aan haha -

Wel zag ze dat mijn eitje waarschijnlijk net geknapt was. 

Weer terug aan de tafel besproken we de verdere stappen.

Mijn vriend moest een potje vullen voor een zaadonderzoek, en ik moest bloed prikken om mijn hormonen te controleren en om te kijken of ik in het verleden chlamydia heb gehad.

Dit kon gelijk de volgende dag al, maar aangezien mijn vriend moest werken, moest ik met het potje onder mijn trui naar het ziekenhuis om deze in te leveren.

En ik ben toen ook gelijk bloed wezen prikken.

De week erna moest ik ook weer naar het ziekenhuis bloedprikken, om mijn eisprong te meten.

Maandag 27-02-17 Kreeg ik telefonisch al mijn uitslagen (de uitslagen van mijn vriend waren nog niet binnen)

FIEUWW al mijn uitslagen waren goed, en ook had ik nooit chlamydia gehad .

06-03-17  11:30 uur Moesten we weer bij de gynaecoloog komen en kregen we ook de uitslagen van mijn vriend.

Wat een opluchting !! Ook bij mijn vriend was alles goed/normaal ! Goeie hoeveelheid en heel bewegenlijk !

Maar wat kan het dan zijn ??!!

De gynaecoloog en de fertilitietsarts vertelde dat ze een Laparoscopie wouden uitvoeren, om te kijken of er misschien verklevingen zaten, waardoor het zaadje niet bij het eitje kan komen.

Op de eierstokken, in de baarmoeder/baarmoederwand, of aan de verkeerde kan (aan de buikwand) 

Ook wouden ze kijken of de eileiders goed doorgangbaar zijn.

Eigenlijk hoefde we er niet lang overna te denken en besloten we dat te doen.

Gelijk de volgende dag kon ik mij al melden om 13:20 bij de Anaesthesie, voor een voorbereidend gesprek op de Laparoscopie (kijkje in de buikholte)

Daar werd alles stap voor stap duidelijk uitgelegd, kreeg wat testjes en uiteindelijk werd er een datum geprikt (21-03-17)

20-03-17 een dag voor de operatie moest ik weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken, zodat ze konden testen of ik zwanger was, dan zou de operatie natuurlijk niet doorgaan.

die zelfde middag kreeg ik bericht van mij fertiliteitsarst,dit was niet het geval duss de operatie ging door..

21-03-17 DE dag..

Ik was zo bang !! nog nooit eerder was ik geopereerd.. laat staan onder narcose geweest..

Laparoscopie is onder volledige narcose, doordat ze 2a 3 liter koolzuurgas in de buikholte pompen is het niet mogenlijk om zelf te ademen, dus door middel van een slang in de keel nemen ze tijdens de operatie de ademhaling over.

Om 11:00 moesten wij aanwezig zijn in het ziekenhuis voor de opname (dagopname)

Toen we geroepen werden, volgde er eerst een kort gesprekje, met vragen beantwoorden, bloeddruk meten enz.

Daarna werd ik naar mij kamer gebracht, die ik deelde met 2 andere vrouwen.

En toen kon het wachten beginnen.. er liep een operatie ontzettend uit waardoor ik langer moest wachten.. oww wat had ik een honger !! ik was natuurlijk al nuchter sinds die avond ervoor.. en het was inmiddels al half 2 smiddags !

Om twee uur kreeg ik eindelijk het bericht dat ik nog even mocht plassen, de operatie kleding aan mocht doen, en in bed mocht gaan liggen (ook kreeg ik alvast iets voor de pijn )

Toen ik in bed lag heeft mijn vriend samen met de zuster mij richting de uitslaapkamer geduwd.

Daar aangekomen mocht mijn vriend niet verder dan de rode lijn op de grond, dus kreeg ik nog een dikke kus. Wat een rot moment was dat, dat hij niet verder mee mocht.

Tegenover de uitslaapkamer, werd ik klaargemaakt voor de operatie, ik kreeg een infuus bovenop mijn hand ( oeiiii auw die was ff gemeen)

En toen begon het wachten weer... De operatie voor mij liep ook uit.. daar lag ik dan.

Uiteindelijk 3 kwartier daar liggen wachten, ik kon mijn vriend niet even laten weten dat het uitliep bij de andere, en voelde me rot dat hij daar zat te wachten op mij met het idee dat ik onder het mes ging.. terwijl ik nog gewoon lag te wachten.

Ik kreeg gelukkig een stapel tijdschriften om de tijd wat te doden.

YESS eindelijk was ik aan de beurt, de dokters kwamen zich even voorstellen en er werden wat dingen uitgelegd.

En HOE TOEVALLIG..  de man die mij opereerde kende mijn opa.. ! hij vond mijn achternaam al zo bekend voorkomen..

Nou daar gingen we, we reden de lange gang door richting de operatie kamer.. en jahoorrr.. weer moesen we wachten want hij was nog niet helemaal gerreed.

Daar kom ook mijn gynaecoloog aan, die bij de operatie hielp,.. ik herkende dr eerst niet door haar mutsje op enz,.. wat moesten we lachen toen ik door had dat zij het was !!  NNouuu ik herkende je helemaal niet !! 

De operatiekamer was klaar, ik werd naar binnen gereden. Het greep me allemaal ff bij de keel, al die draden, apperatuur enz enz enz.

Ik liet niets merken en deed wat ze zeiden, ik mocht zelf overstappen van het bed op de operatietafel.

Daar werd vanalles nog gedaan om me goed te leggen, momentje stil zodat ze mijn gegevens kon noemen/ controleren en ze zeker wisten dat ze mij wel moesten opereren haha ( jahoor ik was de goeie hahah)

De dokter spoot iets in mijn infuus, de assistente zei nog, het voelt zo een beetje alsof je dronken bent.

dat duurde een paar seconden.. en toen draaide alles.

Ik kreeg een kapje op mijn mond met zuurstof, ze zei nog dat alles goed zou komen , dat ik in goeie handen was en de belangrijkste taak voor mij was ' een mooie droom uitzoeken'

Ze begon te tellen en bij 2 was ik weg, wat ik me herinneren kan.

Ineens hoorde ik mijn naam in de verte.. lag ik al op de uitslaapkamer.. ! wauw hoe kan het !!

Het eerste wat ik vroeg was, is alles goed gegaan, althans dat probeerde ik te vragen, het kwam wat gek uit me mond hahaha

Ze vroeg of ik een ijsje wou.. ijsje ?? hoor ik dat nou goed? serieus? hahah

Nou ik zei maar ja, en daar lag ik me een peren ijsje in de uitslaapkamer ! Waarschijnlijk voor me keel ivm die beademingsslang die daar in gezeten had.

ik voelde dat ik steeds meer pijn kreeg aan me buik, maar omdat ik heel graag naar huis wou, konden ze mij geen morfine geven (dan zou ik namelijk moeten blijven zeiden ze) dus ik kreeg wat anders via het infuus (weet zo ff niet meer wat)

Ik keek op de klok en het was inmiddels 5 uur toen mijn vriend werd gebeld dat ik weer bij was en dat ik zo terug werd gebracht.

Daar ging ik dan weer, met bed en al in de lift, terug naar mijn kamer.

Wat was ik blij mn vriend weer te zien, hij stond me al op te wachten bij de lift !

Ik was nog wel wat licht in mn hoofd en een hongerrr !

Alsof ie me hoorde, kwam er een man aan met een kar om te vragen wat ik wou eten !

Broodje kaas en kopje thee eerst maar ! wat smaakte me dat goed !!

Zodra ik minder pijn had, een stukje kon lopen en geplast had mocht ik naar huis.

nou, ik en thee.. dan moet ik altijd gelijk plassen van thee hahaha.

Dat duurde dus ook niet lang en ik moest plassen.

Het gordijn om mijn bed heen dicht, en de zuster hielp me om mn kleren aan te trekken zodat ik met hulp van haar naar het toilet kon.

Heeel langzaam schuifelde ik met de zuster die mijn infuuszakken vast hield naar de wc (wat deed dat pijn !!!)

Eenmaal gelukt, op de terug weg naar de kamer werd ik erg duizelig en was ik net optijd bij mn bed, ik zag allemaal stipjes.

Ik moest nog maar even rustig blijven liggen, ik kon alijd later nog naar huis, geen haast ( inmiddels was het 7uur savonds).

Een poosje later moest ik weer nodig plassen, mijn vriend ging de zuster halen , maar kwam alleen terug.

Ik mocht het zelf proberen, mijn vriend liep met mij mee.

toen ik klaar was, voelde ik me helemaal niet goed worden, ik klopte op de deur en riep mn vriend, die snel de wc in kwam. 

Ik ging op de wc zitten want ik begon weer stipjes te zien.. ik kreeg het heel warm, begon te zweten en toen ineens heel koud.

Ik moest op de grond zitten want ik viel er bijna vanaf, alles werd zwart.

Mijn vriend wou de zuster halen, waarop ik riep,,.. Neee want dat mag ik nie naar huis !!

Mijn vriend toch de zusters gehaald, die er met 3 man aan kwamen rennen, ik werd in een rolstoel gezet en naar mijn kamer gereden, ik voelde me zo slap.

Eenmaal weer in mn bed kreeg ik een bak gele vla met yoghurt, een kop boullionsoep, glas zoette ranja en glas water. Daar knapte ik snel van op.

Uiteindelijk wou ik zo graag naar huis, het was inmiddels iets voor 9 savonds !!

De zuster kwam, en als het me lukte om een stukje op de gang heen en weer te lopen, mocht ik naar huis.

Samen met mijn vriend schuifelde ik over de gang ( hij voor de zekerheid met de rolstoel achter me aan)

YESS ik had het gered !! ik mocht naar huis !!

Ik kreeg nog een aantal papieren mee, inclusief ontslagbrief van het ziekenhuis, waarin een telefonisch gesprek met de verpleegkundige gepland stond voor de volgende dag. gewoon om even te kijken hoe het gaat.

Maar het lukte me niet om helemaal naar de auto te lopen, dus mij vriend bracht me in de rolstoel naar de auto.

Ik ben zo ongelovelijk trots op mijn mannetje !! hij heeft het zo goed gedaan, zo goed voor mij gezorgd, en de hele dag op mij gewacht, bij me geweest en mij gesteund !

Eindelijk thuis aangekomen (is een uur rijden) hadden we beide nogsteeds honger en zaten we savonds laat nog patatjes te eten -bloos-

Ook thuis heeft ie geweldig voor me gezorgd en het huishouden gedaan.

Allemaal lieve kaartjes gehad, bloemen, berichtjes en bezoek.

We zijn nu inmiddels 2 weken verder, en ben nogteeds aan het herstellen.

De eerste paar dagen thuis waren niet echt leuk.. zoveel pijn !! en de koolzuurgas wat nog in de lichaam achterblijft.. dat deed zo zeer !! bij je middenrif en schouders. dat is nu gelukkig over.

Langzaamaan kan ik steeds weer een beetje meer. al is het nog wel gevoellig.

na de operatie was er een bloeding geweest vertelde de gynaecoloog (toen ik nog op de operatie tafel lag) waardoor ze hard op mijn buik heeft moeten drukken, dit kon een flinke blauwe plek worden zei ze.

Nou ik heb het zeker nog lang gevoeld !!

Gisteren in het ziekenhis geweest bij de gynaecoloog voor controle, en de hechtingen zijn verwijderd, de wondjes waren wat geeirriteerd. wat nog gevoelig is nu.

Tijdens het gesprek vertelde ze dat ze ook hier niets raars hebben kunnen vinden. geen verklevingen, en de eileders waren goed doorgankelijk ( met blauwe vloeistof doorgespoten)

We zijn dus weer terug bij af.. Alles goed bij mij, Alles goed bij mijn vriend.. wat is het dan ??! hoe kan dat nou ??

We zijn nu weer voor een half jaar/jaar naar huis gestuurd om het zelf te proberen, onze kans is nu 38% op een zwangerschap.

Wel kregen we de keus om een IUI behandeling te doen, maar aangezien onze kans dan 30% is, minder dus als zelf proberen.. hebben we besloten het een half jaartje zelf nog te proberen.

Ook omdat de IUI behandeling best heftig is, om de haverklap naar het ziekenhuis en ik moet mezelf dat gaan spuiten met hormonen.

Mocht het na een half jaar nog niet zijn gelukt, gaan we alsnog de IUI behandeling proberen !

Ik moet me nu meer richten op een ander probleem.. mijn gewicht..

Ik het namelijk in het ziekenhuis te horen gekregen dat ik erge ondergewicht heb..

wat ik zelf al wel wist natuurlijk, en ik probeer ook vanalles om aan het komen maar niets helpt gewoon, ik eet me helemaal klem .. meer als me vriend zelf.. maar ik kom niets aan.

Wel heb ik gewoon normale en regematige mensruatie !!

Nou ben ik vandaag daarvoor bij de huisarts geweest, en heb om een doorverwijzing gevraagd naar de dietiste.

De doorverwijzing heb ik gekregen, en volgende week woensdag 5 april om 11:15 heb ik een afspraak !

Ik heb al even contact gehad met de dieetise en we gaan kijken of ze mij een machtiging kan geven om bij mediq TEFA flesjes bijvoeding te bestellen (dat word dan vergoed)

Het gaat ook nooit eens normaal he.. Zit allemaal niet mee..

Ik moet zeggen dat het me allemaal niet makkelijk gevallen is, niet alleen lichamelijk maar vooral ook emotioneel is het moeilijk/ zwaar.. inmiddels al bijna 4 jaar bezig om een kindje te krijgen.. 

ik hoop op goed nieuws vd dieetist, en voor nu vooral helemaal herstellen vd operatie zodat ik hopenlijk 10 april weer aan het werk kan.

WAUWW wat een lange blog dit keer !! Pijn in me vingers van het typen hahaha !!

Lieve meiden, dankjewel dat ik me verhaal bij jullie kwijt kan ! DIKKE KUSS XXXX