Iedereen zwanger

Ik heb weer het gevoel dat iedereen om me heen zwanger is. Nu mijn zus weer zwanger is, begint het bij mij natuurlijk ook weer te kriebelen. Niet dat ik de 1ste 2 jaar zwanger wil zijn, maar soms overvalt mij de schrik dat ik over een jaar of 10 misschien wel heel eenzaam zal zijn als Robbe misschien het huis uit gaat... ik ben dan zelf nog maar 45 jaar. Ik zie het gewoon niet meer zitten om met een partner samen te leven daarvoor ben ik al te vaak gekwetst geweest en heb er teveel voor moeten meemaken. Sowieso laat ik de eiceldonatie doorgaan als ik word goedgekeurd. De gyn had me gegarandeerd dat ik erna ook nog perfect een kind zou kunnen krijgen als ik dat nog wil. Ik hoor de reacties al van mij familie als ik voor nog een kind kies. Welk recht hebben zij om mij dat af te raden? Waarom mag mijn zus wel kiezen voor een 2de kind? Omdat zij getrouwd is? Welke garantie kan zij geven dat het over 5 jaar niet gedaan is? Die tante waar ik het meeste commentaar van zal krijgen is ooit zelf gescheiden toen ze 3 kinderen had, zwanger geraakt van haar 1ste kind toen ze 19 jaar was en is MOETEN trouwen. Ze leerde een man kennen tijdens haar huwelijk en is toen zwanger geraakt van haar 4de kind. Die zoon wordt nu voor de 3de keer papa. Wat geeft hun het recht dan wel om wel zoveel kinderen te nemen? Is dat niet iets wat je voor jezelf moet uitmaken? Leven en laten leven?

Ik wil de mogelijkheid van een 2de kind ook nog niet uitsluiten want dan kan ik me beter laten steriliseren. Ik voel me nog niet compleet. Overal hoor ik mensen die zwanger zijn. Van een 3de of zelfs van een 4de. Is het omdat ik geen partner heb dat ik niet voor een 2de mag kiezen? Als ik er later niet meer ben, hebben ze elkaar toch nog. Gemakkelijk zal het niet worden, dat weet ik ook wel maar ik heb er eentje groot gekregen, dus waarom geen 2de? Als ik nog een 2de kies, dan kies ik er juist HEEL bewust voor om dat kindje ALLEEN op te voeden. Met Robbe was dat anders, ik was samen met iemand en ik had geen andere keuze toen om bij de papa van mijn kind weg te gaan omdat hij niet van mij hield want dan ben je toch niet samen met een andere vrouw. 

Even iets anders, eergisteren heb ik ons Tabita (goudhamster) met onze Arnold laten paren om zo nog een nestje te krijgen. Het is een hobby, mijn hamsters en het geeft me een zekere voldoening dat ik voor hen kan zorgen. Robbe wordt groter en groter en heeft me steeds minder en minder nodig. Het gevoel dat ik over een jaar of 10 misschien voor niemand meer moet zorgen, geeft me zo een angst. Tenzij ik natuurlijk iemand leer kennen die zelf nog kleine kindjes heeft maar dan denk ik aan een vrouw. Ik durf een relatie met een man echt niet meer aan. Als ik een vrouw vind die nog een kindje wil dan zou ik het heel fijn vinden als zij dan het kindje zou dragen. We zullen het nog 2 jaar de tijd geven. Als ik tegen dan geen vrouw vind, dan ga ik er zelf voor.