Pasen met een dubbel gevoel

Gisteren de bom gebarsten bij mijn ex toen hij Robbe kwam halen. Hij had me verkeerd begrepen ivm de vakantieregelen en nu wou hij ineens dat Robbe een ganse week zou blijven en dat was niet de afspraak. Toen hebben we staan schreeuwen aan de auto maar hij is begonnen en begon Robbe te wenen en toen heb ik hem eigenhandig uit de auto gehaald want zo kon ik hem niet laten gaan, niet wetende of ik hem dan wel mee zou krijgen zondagavond want het is ook pasen voor ons hé. Ik zou hem dan dinsdag terugbrengen. Binnen moesten we alle 2 wat kalmeren, ik ook snikkend in tranen want wat was me dat voor een scène? Hij stuurde nog een sms dat hij vanaf nu zich ook niet meer aan het vonnis zou houden. In het vonnis staat dus dat hij hem 2 weken in een jaar mag hebben, moet niet aaneensluitend te zijn maar liefst van een maand op voorhand af te spreken welke dagen en dat had hij me per sms gestuurd dat Robbe een week zou 'mogen' komen omdat zijn broertje er dan ook zou zijn. Ik heb toen Robbe onmiddelijk gevraagd wil je gaan, oh neen mama geen ganse week dus de eerstvolgende keer dat ik mijn ex zag heb ik gezegd dat hij mag komen maar dat ik hem dan zondagavond tot dinsdag even terug wil omdat het pasen is en toen zei hij ja dat is goed. Ik wou hem al sparen en niet zeggen dat Robbe eigenlijk geen ganse week wou komen. 

Om half 12 kreeg ik gisteren telefoon van zijn ma dat we er toch over konden praten en dat we een oplossing moesten vinden, want Robbe zijn broertje was in alle staten daar binnen gekomen en had gezegd dat wij ruzie gehad hadden en dat Robbe NOOIT meer zou komen. Maar dat had ik toch helemaal niet gezegd? Ik ben Robbe toen gaan brengen en toen is mijn ex daar ook nog binnengestormd en mij met de vinger wijzend... dacht hij dat ik contact had opgenomen met zijn ma... razend was hij. Zijn ma verdedigde mij en zei neen ik heb gebeld en hij zo ik betaal niet meer, zij: je bent dat verplicht. Robbe weer aan het huilen. Dat was echt niet fijn. Hij weg. Ben ik nog ff gebleven maar met pijn in mijn hart Robbe dan toch achtergelaten. Ze zou wel iets regelen en me bellen als ik Robbe kon gaan halen om 17 uur. En dan heeft ze mij deze middag gebeld dat het oké is, althans dat had ze met zijn vriendin besproken maar hem had ze niet gezien. Hij was nadat ik gisteren bij zijn ma was vertrokken, nog tegen haar uitgevlogen. Maar zij had het allemaal goed bedoeld voor de kinderen... dus nu ga ik hem over 3 kwartier halen maar ik ben echt zenuwachtig. Ik hoop dat ik hem niet te zien krijg want hoe doet hij tegen mij? Ik zal hem wel dinsdag terugbrengen en eigenlijk moet hij hem komen halen want zo staat in het vonnis degene waar het kind gaat verblijven, moet hem gaan halen. Wij wonen maar op 5 min. van elkaar. 

Het is al erg genoeg wat er gebeurd in de wereld, moet hij nu ook weer zijn kuren krijgen. Dat hij eens voor een keer niet aan zijn eigen denkt maar aan de kinderen. Het jaar is nog niet om en hij krijgt heus nog wel extra dagen dat hij Robbe mag hebben, 1 dag meer daar zal ik echt niet moeilijk om doen... maar hij moet niet zo brutaal doen tegen mij en mij nog altijd dat smsje wat ik in oktober stuurde toen hij WEER eens te laat was, hij had dat verkeerd begrepen en is toen Robbe niet willen komen halen. Hoe erg was dat als je zoon dan vraagt waarom wil papa me niet komen halen? Wat zeg je dan? Papa is boos omdat ik iets geschreven heb, ik had geschreven afspraak is afspraak. Ik was het ook moe, want dit was heus niet de 1ste keer. Het was al veel vaker voorgekomen en dan steeds de vraag van Robbe wanneer komt papa, waarom is papa er nog niet? waarom komt hij me niet halen? hij wil me niet meer komen halen! dan wou ik gewoon weten waarom hij te laat was, dat kon hij toch wel zeggen tegen zijn zoon en afspraak is afspraak dat had ik bedoeld t.o.v. zijn zoon en niet zoals hij denkt het vonnis om dat daar staat 10 uur...

Pfff was fijn gisteren hoor, stress om mijn maag... hij is zo opvliegend en dit bekoelt niet op een paar dagen. Dat smsje heeft 4-5 maanden moeten bekoelen. Hij moet zich gewoon inhouden waar de kinderen bij zijn. En als hij dat niet kan... dan weet ik wat me te doen staat... zal ik eens een boekje van hem open doen.

Ondanks deze harde woorden wens ik jullie toch een fijne pasen. Ik hoop straks nog een beetje ervan te kunnen genieten met Robbe en mijne pa. Mijn ma is al hier geweest en hebben samen paasbroodjes gebakken.