Nu of nooit

Ik maak mij al lang geen illusies meer. Als er een verzoening zou komen dan moet die wel dit jaar gebeuren en anders hoeft het niet meer. Over nog eens 10 jaar moet er ook geen meer komen want dan is Robbe al bijna 18 jaar. Het is nu dat hij een mama EN een papa nodig heeft. 

Ik heb hem nog niets laten weten over mijn gevoel maar we zouden misschien morgen iets gaan drinken, althans dat had hij zondagavond toch nog laten weten. Hij zou nog iets laten weten dus ik stuurde maandagmiddag een smsje over Robbe en pas heel laat 's avonds een smsje terug dat hij het druk gehad had. Ja, dat kan wel zijn, hij heeft een redelijk hoge functie en zo vlak na nieuwjaar maar dat hij gewerkt heeft van 9 tot 23 uur die dag en mijn sms nog niet gelezen had, dat kan ik me niet echt voorstellen. Je gaat me niet zeggen dat hij zijn gsm niet 1 keer heeft bekeken. Die gsm gebruikt hij ook voor zijn werk dus daar klopt iets niet in zijn verhaal. Bon, de volgende dag ik in de namiddag weer een smsje of hij het weer druk had. Om half 8 een smsje terug gewoon dat hij tot dan gewerkt had. Allé al minder lang dus. Ik denk nu ga ik eens afwachten en niks meer sturen en nu wacht ik dus nog altijd. Of dat morgen nog doorgaat weet ik niet maar ik ga me niet meer opdringen. Ik word nog maar eens met beiden voeten op de grond gezet. Ik had eigenlijk ook niks anders verwacht. Ik ben en blijf zijn reserve en zal altijd maar 2de keuze blijven. Ik ben het gewoon. Ik heb me daar al lang bij neergelegd. Het is aan hem nu. Ik blijf hem niet achterna lopen. Ik heb ook mijn trots. Als hij me echt graag ziet dan moet hij moeite doen en niet andersom. Oké, ik ben weggegaan bij hem indertijd maar dat kwam omdat hij niet wou breken met die ander. Hij heeft me ook niet tegengehouden. 

Remember i didn't walk away, you let me go