Wauw, 12 weken zwanger en 18 balonnetjes!

De titel zegt het eigenlijk al, laat ik beginnen met de 18 balonnetjes...

1800 dagen geleden melde ik mij aan, toen al enige tijd bezig met onze grootste droom. Niet wetende wat ons allemaal nog te wachten stond. Zo begonnen we met hormoonpilletjes, nooit wetende dat ik later heel mijn buik blauw zou spuiten, tijdens de behandelingen een totaal ander persoon wordt en twee weken in het ziekenhuis zou komen te liggen door al deze hormonen. Ik denk dat het maar goed is dat ik dit (en nog veel meer) niet wist voordat ik mij 1800 dagen geleden aanmelde. Om heel eerlijk te zijn zou ik dit alles zo weer doen, onze kinderwens is was/is zo groot dat je dit eigenlijk allemaal voor lief neemt. Natuurlijk was het mentaal verschrikkelijk om iedereen om je heen zwanger te zien en ook mensen die curretages plegen omdat het niet ''gewenst'' was. Natuurlijk zou je zo iemand door elkaar willen schudden, maar ik wist, onze tijd komt nog wel. Uiteindelijk heeft het bijna vier jaar geduurd, vier slopende jaren, maar we hebben ons prachtige kereltje waarvoor ik alles nog 10x over zou doen. En nu groeit er nog zo'n fantastisch wonder in mijn buik. Genieten kan ik nog niet echt, ook al kan ik nu het hartje zelf luisteren, toch blijf ik huiverig en houd ik het het liefst nog maanden voor me. Maar goed, gezien mijn buik wordt dat er lastig en het 'vocht' verhaal houdt natuurlijk ook een keer op. Gister hebben we het aan mijn vader verteld, geweldig zijn reactie. Je kon in zijn ogen zien dat hij het ons echt gund! Ondertussen zijn we al 12 weken zwanger en zoals ik net al zei krijg ik een aardig buikje. Ook al helpen mijn grote eierstokken hier natuurlijk wel aan mee, ik heb wel een buikje :) Morgen hebben we onze termijn echo bij de verloskundige, daarna gaan we het wereldkundig maken en ben ik erg benieuwd naar de reactie(s). De meeste mensen denken namelijk dat ik een electrolytenstoornis heb opgelopen (acute nierfalen) en hierdoor in het ziekenhuis lag en erg veel vocht vast hield. Ik moest toch wat verzinnen haha.. Natuurlijk voelde het niet goed om tegen iedereen te liegen, ook onze beste vrienden etc, maar ik wilde gewoon niet dat mensen wisten dat we weer ''bezig waren''. Dan kan je de hele tijd van die vragen, hoe gaat het nu en hoe staat het ervoor. Verschrikkelijk! Hierdoor hebben we deze bewuste keuze gemaakt, en daar ben ik de afgelopen twaalf weken echt blij me geweest. Natuurlijk vroeg iedereen ook hoe het met me ging, maar die vraag had ik dan snel beantwoord. Als we het wel hadden verteld en ons wondertje was niet zo ijzersterk, dan wist iedereen dat we een 2de kindje probeerde te krijgen en blijf je updates moeten geven. Nee, ik ben blij dat we het op deze manier hebben gedaan!

Ik hoop dat ik straks iets meer kan genieten van mijn zwangerschap, ik kan me namelijk niet herinneren dat ik bij onze zoon zo bang was dat het mis ging. Wellicht komt dat wel zodra ik hem/haar ga voelen. Eerst morgen weer een echo, lekker genieten met mijn man van ons 2de  wondertje.

Zit ik nog met een vraag, wel of geen 16 weken geslachtsbepalingsecho? Ik ben echt in dubio, aan de ene kant denkt ik joh dan nog 4 weken wachten en we hebben de 20 weken echo, maar aan andere kant denk ik. Pffff na morgen nog 8 weken wachten voor de volgende echo....