Een blog met diepte, maar zeker ook een hoogte punt!!

Jeetje wat is er de afgelopen tijd veel gebeurd.

Na de laatste cryo terugplaatsing die helaas was mislukt moesten wij opnieuw langskomen bij de gyn. Daar zat natuurlijk weer bijna een maand tussen pfff.. Tijdens dit gesprek gelijk een plan van aanpak gemaakt en ik mocht direct starten met de pil. Na de strip op cyclusdag 5 een echo en ja hoor we konden beginnen. Alles liep gesmeerd. De echo's kwamen uit in onze vakantie en de uiteindelijke punctie ook. 12 eicellen, een super resultaat. Veel rust gehouden en een week later na onze vakantie weer gaan werken. De eerste dag ging prima, ja ik was moe, maar ik had ook drie weken vakantie gehad. Die dinsdag werd mijn buik dikker en dikker, gewoon aan het werk gegaan en woensdag mijn rust gepakt. Donderdag stond ik op en toen dacht ik al, dit voeld niet goed! Vrijdag maar de dokter bellen, die donderdag ochtend werd het alleen maar erger. Ik kon niet meer rechtop zitten, mijn broek pastte niet meer dicht en ik had pijn verschrikkelijke pijn. Gebeld, ik moest direct langs komen. Dat was te verwachten. Grote kans dat ik overstimuleerde, dus open kaart gespeeld tegen mijn team. Ik kon niet weer een of andere lulsmoes verzinnen. Aller begrip, wat erg opluchte en vanuit mijn werk door naar Zwolle. Daar eerst bloed laten prikken en een uur later een echo. Heel mijn buik zat vol met vocht, de bloedwaardes lagen op het randje. Wil je blijven vroeg de arts, euhmm nee liever niet, ik kom net uit mijn werk. Werkt u nog??? Ja? Direct mee stoppen. Morgen wil u terug zien, 4 liter water drinken.

Zo gezegd zo gedaan, vrijdag werd ik wakker. Ik voelde me echt beroerd, meer dan één kilo aangekomen en ik wist gewoon zeker dat ik moest blijven. Weer eerst bloed geprikt en een uur later de afspraak. We hadden de gyn die ook ook de punctie had gedaan en ze zei al, ik was er al bang voor. Buiten de 12 grote eicellen, had ik ook heel veel kleine en middelgrote eitjes. Waar je verdr niets mee kund, maar die zaten er wel allemaal. Bloedwaardes waren veel te hoog en ik mocht door naar het hoofdgebouw. Op dat moment kregen wij ook te horen dat we zwanger waren, mijn hcg was 72. Dit was te verwachten gezien het feit dat ik de punctie al ander halve week geleden had gehad. Super goed nieuws, maar door de pijn kon ik daar amper overnadenken. Op maandag 18 augustus was mijn hcg 307 en ik lag nog steeds in het ziekenhuis. Inmiddels was ik bijna 10 kilo aangekomen en voelde ik me echt beroerd.  Het wachten is tot dat je lichaam het ''bochtje'' omgaat. Het was vooral frustrerend, omdat je niet weet wanneer dit bochtje is. Is dat na 1 week, 2 of misschien wel langer. Uiteindelijk heb ik woensdag en donderdag echte hell dagen gehad, vrijdag 22 augustus de verjaardag van mijn man ging ik het bochtje om en begon ik te plassen! Inmiddels was ik 14 kilo aangekomen. Het hele weekend zat ik op het toilet en voelde ik me beetje bij beetje beter. Dinsdag 26 augustus was mijn hcg 4700 en ging alles dus nog goed moet ons 2de wondertje. Uiteindelijk na 12 dagen ziekenhuis mocht ik woensdag naar huis, wat een genot! Met een dosis medicijnen en een rustbeleid mocht ik toch weg. Pff, die rust heb ik echt wel nodig. Mijn lichaam heeft zo'n opflikker gehad, ik kan bijna niks meer. Nu ben ik alweer een paar dagen thuis, en gaat het beetje bij beetje beter. Douchen is geen hele opgave meer en traplopen gaat ook steeds makkelijker.

Vandaag hadden we ook een afspraak met de gyn. Eerst weer bloed geprikt, nog even thuis op de weegschaal gestaan. Inmiddels moet er nog zo'n 2 á 3 kilo vocht af en dan ben ik weer het vrouwtje. Uiteindelijk bij de dokter, mijn bloedwaardes waren oké. Alleen mijn natrium was aan de lage kant, dus veel zoute dingen eten. Daarnaast de eerste echo gehad. Een heel klein vruchtje met een kloppend hartje, wauw! Na alles wat we de afgelopen weken hebben meegemaakt is dit echt de kers op de taart. Het is allemaal niet voor niks geweest! Ik ben nog steeds bang dat het mis gaat, maar dat zal nog wel even blijven. Op mijn verjaardag weer een echo, dan ben ik 8.1 weken zwanger, op naar die datum.

Wat wel grappig is, is dat wij bijna iedereen hebben wijs gemaakt dat ik ''iets'' met mijn nieren heb. Ik lag namelijk op de urologie/gyn afdeling :) Iets acuuts waardoor mijn nieren tijdelijk niet meer werkten. Alleen mijn ouders, zusje en beste vriendin weet dat we een puntie hebben gehad. Daarnaast weten alleen mijn moeder en zusje dat we zwanger zijn. Het is dus hopelijk wel een verrassing zijn over 6 weken :) Ook mijn werk heb ik niet verteld dat er wel een embryo is teruggeplaatst :)

Net aangemeld bij MvM, ik durfde het eerst niet. Wilde eerst meer zekerheid, die hebben we nu, dus direct aangemeld!

Zo, een hoop gebeurd! Veel diepte maar ook een hoogte punt, fantastisch! Als alles goed mag gaan verwachten wij eind april 2015 ons 2de kindje. Daarnaast hebben we nog 2 cyro's. We zijn voor nu gezegend!