Bevallen!!!!!!
23 juli 2012 is de dag dat ons mooie prinsje is geboren!!
Afgelopen zondag de 22ste zaten mijn man en ik eerst erg lui op de bank. Rond een uur of 4 kreeg ik weer last van nesteldrang en ging het gras maaien, strijken je kent het wel.
Rond 19.00 uur merkte ik op dat ik wel erg veel harde buiken had, sinds die ochtend verloor ik ook nog meer slijm en vroeg ik me af of dat geen vruchtwater was. Dus even de verloskundige gebeld en die gaf aan dat mijn lichaam bezig was het één en ander voor te bereiden en dat dit dus gewoon slijm was.
De harde buiken hielden aan waren wel voelbaar, maar zeker niet pijnlijk. Rond 22.00 uur gingen we lekker naar bed en viel ik in slaap. Stipt om 23.30 uur schrok ik wakker het voelde net of er een ballon met water knapte, ja hoor mijn vliezen waren gebroken. Mijn man werd er wakker van en ik zei joh ga maar weer slapen, dit kan nog wel 24 uur duren, voordat ik de verloskundige kan/mag bellen moet ik eerst een uur lang weeën hebben om de 5 minuten. Ik kroop weer in bed en keek op mijn telefoon. Mijn moeder had stopt om 23.30 uur een berichtje gestuurd, zo lieverd net klaar met werken, laat het prinsje morgen maar geboren worden. Voelen moeders dit aan?????? Dus ik mijn moeder gebeld, mam mijn vruchtwater is net gebroken en volgens mij heb ik nu een wee.......... Het was in middels 23.45 en mijn man begon met timen. Ik had gelijk weeën om de 5/6 minuten en heftig waren ze zeer zeker! Na +/- 30 minuten gingen de weeën over naar om de 3 minuten. Na 50 minuten heb ik de verloskundige gebeld en die was er zo'n 20 minuten later. Ik maandverbandjes met vruchtwater bewaard er zaten namelijk hele kleine bruin/groene vlokjes in, ik nog gegoogld om te kijken of hij niet in het vruchtwater had gepoept. Op internet stond dat dan je vruchtwater groen/bruin moet zijn, dat was het niet op dit vlokjes na dus maakte me geen zorgen. Na een wee en inwendig onderzoek zei de verloskundige dat ik al wel 2 cm ontsluiting had.. WATTTTT met zulke heftige weeën nog maar 2cm dan moet ik er nog 8...... Daarna gaf ze aan dat ons prinsje wel in het vruchtwater had gepoept en we dus naar het ziekenhuis moesten. Ik vond het allemaal prima, ik dacht mooi dan kan ik mooi pijnstilling krijgen want dit gaat nog wel even duren. Wij hebben in de buurt 3 ziekenhuizen waaruit je mag kiezen, de gemiddelde reisduur is 35 minuten dus koos het ziekenhuis in Lelystad. Inmiddels was mijn moeder uit Den Haag (zij heeft heeeeeel snel gereden) aangekomen en konden we direct door naar het ziekenhuis. Wat een hel is dat, met weeën om de 2/3 minuten 35 minuten in een auto zitten. Vang ze dan maar is op..... Elke hobbel voelt als een heeeele berg. Eénmaal aangekomen in het ziekenhuis gingen mijn weeën gewoon lekker door, ik mocht op het bed plaatsnemen tussen de weeën door en de verloskundige zou zo komen. Na +/- 15 minuten was ze er en was ik van 2 cm thuis naar 7 cm ontsluiting in 1 uur tijd gegaan. Aaahhh dat is mooi!!!! De verpleegkundige vroeg of ik onder de douche wilde..... Douche??? Ik dacht ik hoef nog maar 3 cm, ik lig hier wel goed. Na 20 minuten kreeg ik persdrang, de verloskundige kwam opnieuw en ik had 9 cm ontsluiting en mocht echt nog niet persen want ik had nog een randje.... Zodra er weer een wee kwam zou de verloskundige proberen het randje weg te drukken, wat een verschrikkelijk gevoel is dat. Ondertussen kreeg ons prinsje het wat moeilijk door de snelheid van de hele bevalling, wat is dat eng zeg. Ik moest op mijn zij gaan liggen en echt proberen de persweeën weg de puffen.. Gelukkig hielp dat ons mannetje en ging zijn hartslag weer de goede kant op. Rond kwart over 4 mocht ik dan eindelijk persen, blij dat ik eindelijk mocht maar erg pittig allemaal! Na +/- 30 minuten persen kreeg ons mannetje het wederom moeilijk en moest weer op mijn zij liggen en dan zo persen, hij wilde niet langs het heuveltje zoals ze dat zo mooi noemen. De baarkruk werd erbij gehaald om de zwartekracht een handje te helpen, daar heb ik 2x op geperst en toen heeft de verloskundige de gyneocoloog opgeroepen.. Het duurde te lang. Ik werd al voorbereid op een vacuumpomp en eventueel een knip. Na 10 minuten kwam de gyn en legde mij in een acrobatische houding, Bed werd gekanteld en mijn knieën in mijn nek. Bij de eerst volgende wee voelde ik dat het de goede kant op ging, de 2de wee was ons mannetje er!!! Wauww wat fantastisch was dat! Het klopt echt, je vergeet in 1 keer alle pijn! Hij is uiteindelijk om 05.17 uur geboren en ik heb dus totaal vanaf het breken van mijn vliezen er 5 uur en 47 minuten overgedaan. Niet slecht al zeg ik het zelf. Mijn man knipte de navelstreng door en al snel kwam de placenta. Helaas door de snelheid was ik wel iets uitgescheurd en kreeg ik nog een paar hechtingen..
Nu 2 bijna 2 dagen later is het nog steeds erg onwerkelijk allemaal! Ik heb geen buik meer en boven ligt een heerlijk ventje te slapen!! Onwerkelijk is het vooral door de lange weg die wij hebben moeten doorstaan om te vechten voor ons mooie wonder! Na iets meer dan 4,5 jaar is het een feit ook wij zijn papa en mama door de mmm en wat ben ik daar dankbaar, dankbaar door wat er medisch allemaal mogelijk is!
Nu genieten van onze prachtige zoon, Mitchell Andrew!!
reacties (0)