Het heeft niet zo mogen zijn..
Zoals jullie al lezen hebben de 2 emmy's in mijn buik geen zin gehad om vast te blijven kleven..
Wat waren de wachtweken spannend, en wat voelde ik me zwanger, athans dat dacht ik.. Donderdag had ik zwangerschapstesten in huis gehaald om vrijdagochtend samen met mijn mannetje te kunnen testen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en deed afgelopen donderdag rond 18.00 uur een test. Dik negatief.. De wereld stond even stil, je haalt je van alles in je hoofd.
Ik heb te veel gedronken vandaag, mijn hcg is gewoon te laag, het is in ieder geval geen tweeling anders had je echt wel iets moeten zien.
Zaterdag opnieuw getest, ik was om 5 uur al wakker, heb het nog uit kunnen houden tot 7 uur en opnieuw testen. Volledig volgens de ''regels'' vanaf 19.00 uur de avond daarvoor niks meer gedronken en met ochtend urine, als ik zwanger ben moet er nu echt wat te zien zijn. Wederom maar 1 streep. Wat baalde ik, wat was ik boos, gefrustreerd, mijn lichaam hielt ze niet vast, mijn lichaam heeft ze afgestoten.. Mijn man viel daarna direct als een blok weer in slaap, ik niet, bleef piekeren, na dat 2 uur gedaan te hebben en een lekkere lange warme douche besefte ik dat het gewoon nu niet zo heeft mogen zijn en dat zowel mijn man als ik er niks aan kunnen doen.
Het gaat gewoon niet bij elk gezin even makkelijk om kinderen te krijgen, de een stopt met de pil en is een maand later in verwachting en de ander moet hier gewoon 4 jaar over doen, het is ongelijk verdeeld in de wereld.. Maar wat doe je eraan, helemaal niets.
Draad weer opgepakt, goed gesprek gehad met mijn man en we moeten door..
Al hoewel mijn man positief bleef en zei misschien als we maandag testen, voelde ik al aan mijn lichaam dat het over was.. Mijn borsten zijn weer ''gewoon'' mijn buik begint weer zijn normale vorm te krijgen en als klap op de vuurpijl kreeg ik gisteravond na een gezellig uit etentje bruine afscheiding. Het is definitief over, ik vertelde het mijn man en nu pas besefte hij dat het echt over is. Hij bleef hoop houden, hoop sinds donderdag, ik gaf al bij hem aan , lief focus je er nou niet te veel op het voelt niet goed uit. Hij zei het komt goed schat ik weet het zeker, ik voelde het al ik wist het, maar kon het niet uitleggen. Na gister is het voor hem nu ook echt duidelijk.
ICSI 1 is een feit, ICSI 1 is een afgesloten hoofdstuk. We moeten verder, we gaan verder. Morgen het ziekenhuis bellen.
We gaan voor ICSI 2.
reacties (0)