Wauwwwwww allereerst wat heb ik een super lieve reactie van jullie allemaal gehad!! Jullie hebben mij letterlijk door die onzekere dagen heen gesleept!
Zoals de titel al zegt, vanmorgen weer naar het ziekenhuis geweest. Ik moest natuurlijk bloedprikken..
De gyn wilde ook nog even kijken, ik zei al der zal wel weinig veranderd zijn, het waren er gister nog 50!
En of er dus iets veranderd is.. Ik heb er nu aan beide kanten zo'n 10, dus in totaal 20 grote.. Zullen er wellicht nog een paar meer zijn, dat kunnen ze niet helemaal goed zien op de echo.. In een dag zijn alle kleine eitjes spoorloos verdwenen, wat blijft een menselijk lichaam toch raar.. De gyn gaf wel direct aan dat hij niet kon garanderen dat ik ook daadwerkelijk een terugplaatsing zal ondergaan omdat ik wel een verhoogde kans op overstimulatie heb zodra ze de follikels verwijderd hebben.. Hier moest ik wel rekening mee houden. Ze vriezen ze dan in.. Op dat moment dacht ik alleen maar, geeft niks als ze er eerst maar uit zijn :) Met een stille blijdschap gingen we het prikgebouw in waar ze ons inmiddels al herkennen. Ik weet nu niet of dit goed is hahaha..
De prikzuster zei nadat ze geprikt had ik breng het gelijk even voor je weg, des te sneller heb je de uitslag.
Ik belde om half 12 vol van de zenuwen.. Nu zou ik te horen krijgen of het wel of niet door zou gaan.. Hing volledig af van de oestradiol in mijn bloed.
De waarde was binnen en de verpleegkundige moest even overleggen met de gyn.. Daarna het verlossende antwoord, mw. u heeft donderdag a.s om half 9 de punctie. WAAAATTTTT, er gaan zoveel gedachtes door je hoofd.. zo definitief dat ik het eigenlijk nog steeds niet geloof.
Mijn man gelijk opgebeld, die is wel gaan werken na ons bezoek van vanmorgen in het ziekenhuis. Hij sprong een gat in de lucht (letterlijk)..
We hebben het gered, heeft mijn gebed geholpen? Niemand zal het weten.. Wat wij wel weten is dat we donderdag een punctie hebben!!!
reacties (0)