Definitief ICSI

Nou zoals mijn vorige Blog al als Titel had, 15 maart is de dag. Maandag gingen wij vol zenuwen naar de isalaklinieken in Zwolle. We waren direct aan de beurt en mocht mee het kamertje in. Eerst een hoop vragen beantwoord en vervolgens kregen mijn man en ik een lichamelijk onderzoek. Alles zag er netjes uit van binnen, ook erg belangrijk natuurlijk :)

Vervolgens kregen we het over het punt roken, ja dat doet mijn man nog steeds. Hij moet echt stoppen! Het verkleint gewoon echt de kans op een eventuele zwangerschap. Gelukkig vind mijn man het een top doel en is al gelijk gaan minderen! Helemaal stoppen is volgens mij echt moeilijk (ik rook zelf niet) maar ik kan echt wel aan hem zien dat hij er echt voor gaat!

Vervolgens bespraken we de semenopwerktest van een maand terug. Er zijn nu in totaal drie spermatesten uitgevoerd en het is alleen nog maar slechter geworden. Het word dus definitief ICSI. Duidelijk!!!! Het kwam niet echt als een schok we hadden het eigenlijk al verwacht.

Vervolgens kregen we de opdracht om allebei bloed te prikken, ik voor rode hond en schildklier en mijn man voor zijn hormoon bepaling en chromosomen onderzoek. De Arts wil toch zeker weten dat er echt niks mis is met zijn hormomen of chromosomen, zodat we zeker weten dat we niks over het hoofd zien mochten we dan echt voor icsi gaan. Het kan natuurlijk ergens van komen dat hij een verminderde zaad/kwaliteit heeft. Nou daar moeten we dus nu nog 6 weken op wachten en hebben nu een afspraak staan op 17 mei. Dan krijgen we de onderzoek uitslagen en dan komen we op de wachtlijst mits de uitslagen goed zijn. Natuurlijk direct gevraagd hoelang de wacht lijst is.. Augustus / Spetember zouden we dan al aan de buurt zijn. Echt super spannend!!!!!!! We kunnen haast niet wachten ;);) De tijd gaat echt zoooooo snel!!!

Maar toen kwam natuurlijk het bloed prikken. Mijn man heeft dit nog nooit gehad!! Hij ging er van zweten en stotteren! Je kon zo ongeveer zwemmen in zijn handen, naalden en Ger gaan absoluut niet samen hahaha.. Ik was eerst aan de buurt, moest drie buisjes en was zo weer klaar.. Toen was Ger, hij is donker en was zo'n beetje net zo wit als ik.. Ik mee zijn hand vast houden.. De prikdame zag hem ook helemaal wit worden en vroeg of hij niet even wilde liggen.. Dat hoefde niet, nou de naald ging erin en we praatten voornamelijk over de MAC. Hij moest maar liefst 7 buisjes en gelukkig was het zo voorbij en vond hij het achteraf erg mee vallen.. Zo dat ook weer gehad! Nu wachten tot 17 mei en dan op de wachtlijst.. Misschien zijn we volgend jaar ook wel de ouders van zo'n mooi wondertje!!!!! We kunnen niet wachten..