Een leuk bericht word het niet.
Ik heb ontstoken borsten, melkklieren zitten verstopt en me tepels doen onwijs veel pijn.
Het is gekomen doordat me kleine eergisteren/gisteren 2 langere nachten heeft gehad kwa door slapen, dan dat hij normaal doet.
Hij heeft daardoor me borsten niet helemaal leeg kunnen drinken en is het gaan onsteken, omdat het te vol zat.
Ik heb de dokter gebeld naar aanleiding van dat ik een dikke knobbel in me borst voelden en het niet weg ging met drinken en dat ik best "redelijk"(zachtjes uitgedrukt) pijn eraan heb + me tepels!
Toch blijf ik door gaan met borstvoeding te geven (eigenwijs).
Ik heb antibiotica gekregen en het zou binnen nu en 3 dagen over moeten zijn...?(liefst gister dan vandaag)
Ik ben als de doods dat ik een knobbel heb.
Ik heb namelijk in 2009 kanker gehad en ik zou het niet nog een keer willen dat ik weer ziek word.
Daarom was ons besluit ook al snel dat we een kindje wilden ,omdat het me grootste wens is om "mama"te zijn.
Me vriend is heel lief en bezorgd om me en stelt me gerust ,maar daar gaan helaas me hersens en me gevoel niet mee akkoord, die blijven lekker door gieren richting de verkeerde "pieker" kant!
Ik weet misschien ook wel dat ik me te veel druk maak of me eigen aanstel en dat het waarschijnlijk binnen nu en 3 dagen over gaat...maar toch...
Ik heb me vandaag zo druk lopen maken om de gekste stomste dingen.
Heb me kleine extra veel geknuffelt vandaag ,omdat ik toch maar weer eens beseften dat ik onwijs blij moet zijn dat ik er nog wel ben.
Toch blijft er altijd in me hoofd het zinnetje van me dokter in me hoofd hangen:'We kunnen je nooit garanderen dat je het nooit niet terug kan krijgen ,jij hebt altijd meer kans op terug komst ervan dan een ander mens die het nog niet heeft gehad'!
Ik sluit af ,want word er alleen maar verdrietiger van dus ga lekker me bedje opzoeken ,trusten .
Liefs,
reacties (0)