Gebroken

Na gehoord te hebben dat het niet goed was had ik de keus. Een week afwachten of meteen curetteren. De vorige keer ben ik meteen gecuretteerd. Dus dat was mijn eerste gedachtengang nu ook. Maar omdat er toch risico's aan zitten in overleg met de gynaecoloog besloten een week te wachten.

In de nacht van vrijdag op zaterdag begonnen de krampen gepaard met grote stolsels (10cm x 4cm) Na een paar uur dacht ik dat het klaar was. Alleen het bloedverlies hield niet op. De VK dacht dat het beter was om naar het ZH te gaan ivm het vele bloedverlies dat niet te houden was, maar ik voelde daar niks voor. Mijn minst favoriete gynaecoloog had dienst. Maar het bloedverlies hield aan en echt niks kon het houden dus rond 19.00u 's avonds had ik de knoop doorgehakt; ik werd duizelig en de krampen werden erger dus we zouden richting ZH gaan. Ik ging me opfrissen en op dat moment voelde ik dat Pixel* kwam. Het was 19u op za 15-12-12. We hebben het opgevangen en het bloedverlies en krampen stopten vrijwel meteen. Dus toch geen ZH. We waren erg opgelucht.
Wel was ik erg verzwakt en duizelig. Ook pijn van onderen. Pixel* had al een redelijke afmeting dus niet zo gek. Zondag dus ook bijna de hele dag geslapen.

Maandag hebben we Pixel* begraven in het mutsje dat we al hadden gekocht bij de eerste goede echo. Onder een boom met uitzicht op het water. Hier komen we dagelijks langs met de hond dus wel een mooi plekje. Het verwerken kon nu beginnen dachten we. 

Dinsdag om 09.00u hadden we nog even een nacontrole en als kers op de taart bleek dat er nog bloedstolsels in de baarmoeder zaten en ik alsnog gecuretteerd moest worden. Omdat ik nog nuchter was kon dat die dag direct. Om half 3 was ik aan de beurt. Niemand lukte het een fatsoenlijk infuus aan te leggen en de annestesist moest hier voorkomen. Na 7x gemist te hebben konden we dan nu beginnen. Ik heb de gynaecoloog op het hart gedrukt voorzichtig te doen omdat ik nog meerdere kinderen wilde.
De curettage is goed gegaan was het bericht, maar anders dan de vorige keer had ik echt serieuze pijn in mn vagina. Het bleef aanhouden en ik kreeg morfine toegediend en diclofinac. Pas rond 20u konden we naar huis, ondanks dat de pijn bleef.

Vanmorgen ging ik naar het toillet en toen kwam er nog wat uit en de pijn in de vagina was weg...

Vandaag voel ik me zwak en duizelig en naar van de medicijnen. Bovenal leeg. Ik weet dat nu de moeilijke tijd pas gaat beginnen. Ik ben voor het eerst sinds het verschrikkeijke nieuws alleen thuis.
Samen met mijn man hebben we een armband uitgezocht met drie bedels eraan van zwaar zilver. 1 voor Fritsje* 31-07-2010 en een voor Pixel* 15-12-2012 en daartussen een mooie vlinder. Ik hoop dat deze armband mij gaat helpen om het een plekje te gaan geven, zo heb ik ook deze kinderen altijd bij mij.