Goede hoop voor pixel

Vandaag de grote dag.

Na vorige week wat verontrustend nieuws te hebben gehad. Moesten we vandaag voor de check-up.
Ik was zo zenuwachtig. Ik wilde niet nog eens horen dat het een miskraam zou worden. Ik werd gewoon ziek van de zenuwen.
Ik moest sterk blijven voor man en kind.

Maar daar was het moment. Op de bank en een inwendige echo. Ik stond op het punt van instorten omdat ik niet wilde kijken.

Maar daar was pixel dan..een snel regelmatig kloppend hartje...Ik was zooo blij dat ik even vergat dat er nog een echoapparaat in me zat en vloog bijna geheel rechtop om mijn man te knuffelen (oeps...)

Uit de metingen bleek alleen dat ik krap zes weken zou zijn. Vreemd...maar onmogelijk zeker niet gezien het feit ik mijn cyclus niet ken. Over 2 weken gaan we kijken wat nu de echte zwangerschapsduur is, maar tot die tijd zweef ik op een roze/blauwe wolk! En probeer alle slechte ervaringen en kansen naast me neer te leggen. Die zorgen heeft immers niemand wat aan...