Auw...Heb mn moeder gekwetst..

Pff... Vroeger thuis veel meegemaakt... 
Voor mijn moeder is dit zoveel geweest dat
ze er geestelijk heel hard op achteruit is gegaan...
Ze is erg labiel en begrijpt heel veel dingen niet doordat
er heel veel langs haar heen gaat.....

Het doet mij enorm verdriet dat zij zo is.. Vroeger was
ze wel een sterkte vrouw..
 
Nu heb ik al een paar keer haar hand gepakt zodat ze
de baby kan voelen bewegen, maar dan steekt ze maar 1 vinger
uit en die haalt ze er met een paar tellen weer af... Verder
komt het totaal niet in haar op om af en toe te vragen hoe het gaat..

De irritaties liepen bij mij zo op (speelt wel meer bij natuurlijk)
Dat ik even niet te bereiken was voor haar.. Nu had ze mijn
broer gevraagd waarom ze mij niet kan bereiken...
Ik dus met mijn broer gepraat, het leek hem beter om 
eerlijk en duidelijk tegen mn moeder te zeggen wat er is..

Nu heb ik dat dus gedaan.... Ze is er zeg maar een beetje kapot van..
Snap het van haar dat ze er verdrietig om is, maar aan de andere
kant.... Ik moet nu echt aan mijzelf en de kleine denken... 

Pff dr is niks ergers dan een dierbare te kwetsen.. Moest dit ff kwijt......

 

23 x gelezen, 0

reacties (0)


  • rlyblue

    Ik weet niet wat er gebeurd is, maar misschien dat jouw zwangerschap voor je moeder nare herinneringen aan haar zwangerschap of moederschap naar boven haalt? Je zegt dat jullie veel hebben meegemaakt. Dat zou een reden kunnen zijn dat zij liever niet met jouw zw bezig is, omdat ze bang is dat de geschiedenis zich herhaalt en daar wil ze (nog) niet aan? Als ze er niet over wil praten, over wat er aan de hand is, kun je saar weinig mee ben ik bang. Sterkte in ieder geval en kies inderdaad voor jezelf, zonder haar volledig buiten te sluiten.

  • Doantie--

    Ik heb geen ruzies met haar...... het zijn mijn irritaties voor haar onbegrip.. ik kan er slecht mee overweg dat zij zo labiel is geworden... Ze zegt juist totaal niet wat ik wel of niet moet...

  • -Denisee

    Ik weet precies hoe je je voelt! Heb ook heel veel mee gemaakt met mijn moeder. En ik doe normaal alles wat zei zegt om haar haar zin te geven maar heb deze keer eens gezegt hoe ik nu echt om alles denk... Ze belt alleen maar om te zeiken nooit eens om gewoon te vragen hoe het gaat. Maar het is al wat je zegt we moeten inderdaad aan ons zelf denken!! sterkte met de situatie