ik ben op 16 feb om 02.32 zonder enige vorm van pijnstilling bevallen van een kerngezonde dochter Ana-mikayla. ze is 3940 gram zwaar en is 52 cm lang
Op 15 feb om 17.00 uur begonnen bij mij de weeen alleen dacht ik dat het voorweeen waren omdat ze heel goed te doen waren en niet heel regelmatig waren.
Al snel merkte ik dat ze steeds terug kwamen en stiekem kwam de gedachte van zou het nou echt begonnen zijn?ik was namelijk al 6 dagen over mijn uitgerekende datum en had al eerder vals alarm gehad..
Het was namelijk zo dat ik mijn verloskundige zou bellen als mijn weeen om de 5 minuten die 1 min aanhouden 2 uur lang kwamen. Om 8 uur had ik ze om de 8 a 7 min en die hielden steeds maar 40 seconden aan dus ging ik verder met mijn dagelijkse bezigheden.
Tijdens het bellen met een vriendin van mij rond half 10 merkte ze op dat ik opeens veel korter op elkaar weeen kreeg en zei misschien is het toch handig als je de verloskundige belt.
Ik twijfelde eigenlijk nog maar dacht wat niet baad wat niet schaad en de verloskundige was dr rond half 11 en constateerde 3 cm ontsluiting normaal gesproken gaat ze dan weg want bij je eerste kindje kan je normaal gesproken er van uitgaan dat elke cm ontsluiting een uur duurt.
Er werd besloten mijn vliezen te breken om 23.20 om er zeker van te zijn dat de kleine niet in het vruchtwater zijn behoefte had gedaan wat schadelijk kan zijn voor de baby.
Gelukkig bleek dit niet zo te zijn en het bevalcentrum gebeld dat we dr aan kwamen nog de laatste spullen bij elkaar gepakt en heb ik me gereed gemaakt voor wat ik dacht dat het de marathon van me leven zou worden.(whahaha)
Kwam om 00.37 aan in het bevalcentrum en kreeg een grote kamer met een bevalbad in de badkamer.Ben meteen na het toucheren (ondertussen 5 cm) in het bevalbad gegaan.
Ik kon de weeen goed opvangen in het warme water en kon me heerlijk ontspannen ondanks de weeen die af en aan kwamen.
Om 02.00 kreeg ik drang om te persen en ben toen uit bad gegaan.Ze stonden na het toucheren er versteld van dat ik al zo snel de volle 10 cm ontsluiting had en mocht meteen beginnen met persen op het bed.
Om 02.32 is Ana-mikayla geboren en was het mooiste moment van mijn leven om het wondertje in mijn armen te mogen houden die 9 maanden lang in mijn buik heeft gezeten.
Nog steeds sta ik er versteld van dat het me zo goed is afgegaan en heb gelukkig geen last gehad van naweeen.
Als ik nu naar mijn prinsesje kijk verbaas ik me nog steeds dat zo iets moois in me heeft gezeten.
Ze heeft het goed gehad in me buikkie want ze is heeft 7 dagen na de uitgerekende datum op zich laten wachten en is op een haar na 8 pond.
reacties (0)