Ik heb me erbij neergelegd

Dat mijn eerst kindje ter wereld gaat komen met een keizersnede voelde als een enorme tegenslag. Inmiddels ben ik nu 7 dagen verder en het idee begint te wennen. Ik heb mij erbij neergelegd dat het leven niet altijd zo verloopt als je in je hoofd hebt zitten. Ik heb 8maanden lang een prinsessenzwangerschap gehad zonder kwaaltjes, pijntjes en zeertjes. Dus ik mag eigenlijk niet klagen.....
Wel voel ik een angst voor de keizersnede en droom ik er iedere nacht van. Ik vind het idee zo raar dat er in mij gesneden word terwijl ik gewoon wakker ben. Ik zie op tegen de katheter en de herstelperiode....
Mijn partner heeft mij beloofd om bij de kleine te blijven als ze geboren is, hij gaat mee met de arts en zal bij haar zijn. (ik heb ervan gedroomd dat ons kindje omgewisseld word in het ziekenhuis!!) Ik ga alleen naar de uitslaapkamer en daar zal hij met ons meisje op mij wachten. We willen lekker de eerste dag met zijn 3en zijn en gaan dus geen bezoek ontvangen. lekker even stilletjes genieten met zijn 3en.
De enveloppen zijn geschreven, het bedje is opgemaakt, de kleertjes zijn gewassen. Ik ben er klaar voor......