Jaar na mislukte abortus zwanger



Hoi hoi,

Ik heb een prachtig gezin met 3 zonen van 14,9,8 jaar. De wens voor een meisje is er altijd geweest, maar na 2 miskramen en een fout gelopen abortus waarbij ik in het ziekenhuis belandde, bleek ons gezin toch compleet.

De zwangerschappen en bevallingen van de eerste 3 gingen moeizaam. Waarbij elke bevalling resulteerde in spoed hulp en kindjes die het op het nippertje overleefde.

Tijdens mijn laatste zwangerschap in 2023 was ik zo ontzettend bang voor de gevolgen van de zwangerschap en of mijn lichaam het aan zou kunnen, dat we hebben besloten een abortus te doen. Ook zaten we in een enorm slechte periode thuis en (leek) zorgen voor een extra kindje niet mogelijk. Het liep alleen helemaal mis. De gyn had mijn baarmoeder en blaas volledig geperforeerd en mij zo naar huis gestuurd. Thuis kreeg ik enorme pijnen en ben ik met de ambulance opgehaald. De pijn was zo heftig dat alleen ketamine hielp de pijn te verzachten. Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen en heb 3 weken een katheter gehad. Het was een enorm traumatische ervaring en ik had er zoveel spijt van. Ik had het gevoel dat ik de grootste fout van mijn leven had gemaakt en het universum mij zo wilde laten zien hoe dom ik bezig was. Ik wilde het kindje helemaal niet weg, waar was ik mee bezig? Helaas waren alle medicatie die ik had gekregen, en het porren in mijn baarmoeder en blaas niet veilig en moest ik alsnog een abortus pil nemen. De gevolgen voor het kindje konden te groot zijn. Ik heb hier ruim een jaar van moeten herstellen (altijd ziek, ondervoed,zwak) en voel mij eigenlijk pas sinds een aantal maanden weer de oude.

Ik had besloten dat dit het dan was. Ons gezin was compleet en ik zou nooit meer zwanger raken….

Tot gister…

Met volle verbazing had ik een positive test in mijn handen.. door de pil heen!

Maarja wat nu..

Ik ben als de dood dat mijn lichaam het helemaal niet meer aankan, zeker na wat er allemaal is gebeurt 1.5 jaar geleden. Mijn andere kinderen willen absoluut geen broertje of zusje meer, maar een abortus zou ik nooit meer doen! Mijn familie en vrienden zullen negatief reageren en mijn man? Die heb ik het nog niet durven vertellen. Ik weet dat hij aan mijn kant zou staan met wat we ook doen, maar toch voelt het alsof ik het eerst voor mijzelf op een rijtje moet zetten voor ik het kan vertellen.

Wat als mijn lichaam dit niet aan blijkt te kunnen en ik weken in het ziekenhuis moet verblijven (ik ben ook al 35 inmiddels). Wat als ik mijn jongens te kort doe met nog een baby, we hebben al zo weinig tijd. Wat als de bevalling weer mis loopt en het dit keer mijn leven kost? wat als iedereen negatief reageert? Ik zou het letterlijk nieteens durven te vertellen. De reacties bij de 3e waren al negatief. Wat als, wat als, wat als…

k weet eigenlijk ook niet wat precies mijn bedoeling is met dit bericht. Ik denk dat ik gewoon mijn angsten wil delen.

Zijn en nog meer dames die zo angstig zijn tijdens de zwangerschap? Angstig zijn is normaal niets voor mij en ik heb geen flauw idee hoe ik met deze gevoelens moet omgaan.

Nouja bedankt als je zover bent gekomen met lezen, het is nogal een verhaal geworden. Maar voel je vrij je gedachtes te delen.

2133 x gelezen, 4

In Zwangerschap

reacties (11)


  • Caatjemaatje

    Een van onze kinderen wilde echt geen broertje of zusje. En zei letterlijk als het een meisje is ga ik haar dood maken. In de zwangerschap hebben we alles tot een feest gemaakt maar vooral geslacht. Deden een roze feest met allemaal lekkers wat ze normaal niet krijgen. Na een paar weken na haar geboorte zei hij ineens mama jij bent niet meer nummer 1 dat is de baby 🥰 En ja het is soms moeilijk want de baby veel aandacht en zorg nodig. Ook twee nachtjes ziekenhuis hakken er in bij ze maar voor ons is het omarmen zeker het beste wat we hebben kunnen doen.

    Is er bekend wat een arts zegt over nog een zwangerschap?

  • Tweede83

    Ik kan me je angsten wel indenken. Voor mij is het gevaarlijk als ik weer zwanger zou raken. Ik heb mij voorgenomen dat mocht het in mijn situatie zo zijn, meld ik me direct bij de gynaecoloog. En daar alle opties bespreken want die zijn er wel.

    Soms reageren oudere kinderen wat negatief op nog een broertje of zusje. Meestal is de reactie wel fijn en positief als de baby is geboren.

    Je kan kiezen voor een geplande keizersnede. Zelf daar hele positieve ervaringen mee. Voor jou ook zeker een optie gezien je angsten. Je weet wanneer je gaat bevallen en het is heel rustig en vriendelijk allemaal. Geen gehaast of stress. Dat gun ik je na alles wat er is gebeurt.

    Je hebt een hele nare ervaring gehad maar het wil niet zeggen dat dit ook zo gaat zijn met deze zwangerschap.

    En dat je abortus zo is verlopen is erge pech hebben. Niet een straf op een gemaakte keuze.

    Ik zou proberen de baby te houden. En dan daarbij goed overleggen met de arts of gynaecoloog. Bespreek je angsten maar ook welke wensen je zou hebben en vooral denken in mogelijkheden. Hoe zou het zo goed mogelijk kunnen verlopen van begin tot eind.

    Ik hoop dat je een keus kunt maken die goed voelt voor je. Maar laat het niet afhangen van anderen en hun mening doet er ook niet toe. Jullie moeten het doen. Dikke knuffel

  • aliemama

    Wat een schrik! Ik denk dat je het beste wel zo snel mogelijk je man en je arts op de hoogte moet stellen, die kunnen je helpen een juiste beslissing te nemen, en kijken of het überhaupt kans van slagen heeft op dit moment. En wellicht is psychologische hulp ook wel een goed idee, een trauma kan zo weer opspelen in deze situatie. Heb je een goede vriendin, of een andere vertrouwenspersoon die je niet zal veroordelen? Het is zo belangrijk om te praten! Sterkte in ieder geval!

  • MamavanLenM

    Ene kant schrijf je dat je avortus hebt laten doen vanwege een slechte thuis situatie en lichamelijk. Daarna spreek je over abortus pil omdat de gevolgen te groot waren voor het kindje.

    Je zegt het is een jaar geleden, net herstellende oftewel een kindje is dus op dit moment ook niet de juiste timing… het je man niet durven vertellen helemaal vreemd na wat jullie samen hebben mee gemaakt. Wat anderen denken dikke schijt aan, jij en je gezin bepalen deze keuze. Laat het landen en deel het met je man en zoek eventueel hulp, klinkt in mijn ogen allemaal nog heel onstabiel.

    Laat het bezinken, een abortus schuif je al van de baan dus ga kijken, hoe ga ik het delen met mijn man en kinderen en der rest is bijzaak.

  • Yune

    Je mag letterlijk schijt hebben aan de reacties van anderen, jij en je man zijn nu in verwachting. Ondanks ongepland, komt dit kindje in een heel warm nest terecht

    Laat 't even bezinken, spreek anders met Siriz, al is 't maar om even te sparren.

  • Charliecharlie

    Ik wil een ding kwijt; neem welke beslissing je wilt, maar zie die complicaties van de abortus alsjeblieft niet als een soort straf voor jou!! Dit is gewoon botte pech en geen universum wat je iets wil vertellen!

  • Mammavandrie3

    Helemaal mee eens.

  • Dame68

    Precies

  • Nog-even!

    Mijn belangrijkste gedachte: broertjes en zusjes hebben hier niets over te zeggen... Het zijn kinderen... Ik deed toen ik 11 was alsof ik het vreselijk vond dat mijn moeder zwanger was. Ik wilde geen broertje of zusje erbij... Toen het een miskraam werd, huilde ik stiekem tranen met tuiten😉

    2023 is inmiddels wel ietsje langer voorbij dan 1 jaar😬

  • LiefsTess

    Hi meis

    Jeetje wat een heftig verhaal en snap je ongerustheid volkomen!

    Ik denk dat je in dit geval het beste kan overleggen met een arts wat de gevolgen zouden kunnen zijn gezien je historie.

    Ik wens je heel veel sterkte met alles

  • Devinered

    Hoi hoi,

    Ik ga inderdaad met een arts overleggen en hopelijk kan die wat ongerustheid wegnemen. Het voelt nog allemaal zo onwerkelijk dus hopelijk vind ik gauw de moed om te bellen.

    Bedankt voor je lieve reactie!