39+4 zwanger....

.... en ik trappel van ongeduld om ons nieuwe spruitje te ontmoeten. Wat duurt wachten toch lang als je zo nieuwsgierig bent! Jonathan heb ik zo lang niet gedragen, die was tegen deze tijd al twee weken oud.

Het rommelt al twee weken in mijn buik. Ik heb veel last van menstruatie-achtige krampen en harde buiken, maar er gebeurt niets dat er op duidt dat de bevalling snel zal gaan beginnen. Ik weet het, het kind komt, wanneer het komt, maar ik wil echt niet te lang overtijd gaan, omdat de kans op een keizersnede dan alleen maar groter wordt. Lichamelijk begint het ook allemaal wat zwaarder te worden. Ik ben echt futloos en moe, fietsen is niet meer zo prettig, omdat het kind al volledig ingedaald is en de kleine stukjes lopen naar de winkels worden ook steeds vermoeiender. En, o ja, mijn goede humeur is ook met de noorderzon vertrokken hahaha, dus neem mijn geklaag ook maar met een korreltje zout.

In de tussentijd probeer ik me zoveel mogelijk te vermaken met uitstapjes naar Artis, naar de kermis, op de koffie hier, op de koffie daar. Zo hoop ik mijn gedachten wat af te leiden van het wachten. Deze baby neemt zijn/haar tijd en ik denk dat dat natuurlijk alleen maar goed is. Nog even een kleine reserve opbouwen voor het geboren wordt. Daar houd ik me aan vast, maar natuurlijk kan ik niet wachten om mijn tweede baby'tje in mijn armen te sluiten en te verwelkomen in ons gezinnetje. Spannend!