Met de kleine mop naar het consultatiebureau

Vandaag ben ik met meneertje J naar het consultatiebureau geweest voor zn 14 maanden check up. Het was een prachtige dag, dus we konden lekker wandelend met de wandelwagen heen. Tegenwoordig vindt knulletje het helemaal niet leuk om in de wandelwagen gezet te worden. Het was een hele strijd om hem er in te krijgen. Hij heeft zn moeders genen en hij is oersterk ;). Hij hield zich helemaal stijf, maar het is me gelukt, haha. Mijn moeder was vrij en die wilde ook graag mee, dat vonden Jonathan en ik erg gezellig. Morgenstond heeft goud in de mond zeggen ze. We hadden om negen uur een afspraak. Eenmaal daar konden we hem meteen meten en wegen. Altijd spannend, maar gelukkig nooit verrassend. Hij weegt inmiddels 10,07 kg en hij is 76,6 cm lang. Alles is keurig in verhouding en hij volgt keurig zn eigen lijn. Helemaal goed dus! Daarna was het tijd voor het bezoek aan de CB-arts en dus ook voor die vervelende inentingen. Jonathan was aan de beurt voor de BMR en MenC prikken. De eerste prik viel erg mee en daar hoefde hij ook helemaal niet zo hard van te huilen. De tweede daarentegen, daar zei de arts al van dat het een gemene was, omdat die onder de huid gezet wordt en inderdaad was hij daar ontzettend verdrietig van. Op de terugweg lag hij ook helemaal slap en uitgeteld in zn wandelwagen, hahaha. Gelukkig leek hij er thuis geen last meer van te hebben, afgezien van het feit dat hij veel geslapen heeft voor zijn doen.

Mijn knulletje wordt al echt een mannetje met een eigen willetje. Hij schudt op bijna elke vraag 'nee', hij smijt dingen die hij niet wil met veel kracht op de grond en als je tegen hem zegt dat hij ergens niet aan mag zitten, pakt hij een speeltje en gaat er met het speelgoedje aan zitten :s, lekker ondeugend dus. De katten hebben ook geen rust als hij in de kamer rondkruipt. De hele dag door roept hij 'poes!' om dan vervolgens heel hard achter de kat aan te kruipen. Gelukkig hebben de katten wel wat plekjes waar ze hoog en droog zitten, want anders werden ze echt alleen maar lastig gevallen. Soms kan hij de katten heel lief aaien, maar dan wordt hij al gauw zo enthousiast dat hij een beetje hardhandig met ze wordt. Hoe gaan jullie om met jullie ontstuimige dreumesjes en jullie huisdieren?

Tot zover de update!

Groetjes!

181 x gelezen, 0

reacties (0)


  • irisiris

    leuk dat die vervelende prikken weer voorbij zijn, je hebt me een beetje bang gemaakt voor de tweede prik - ik zie er altijd zo tegenop en wij moeten volgende week gaan :(
    Verder een heel herkenbaar verhaal: niet in de buggy willen, berensterk, achter de katten zitten.... onze Boris heeft een plekje achter de sofa waar ze zich verstopt, en soms laat ik ze gewoon ontsnappen naar de gang toe waar Roan niet kan en mag komen. Hij is absoluut niet zacht met de kat, trekt heel graag aan haar staart..... arme Boris, zeggen we dan....

  • tenc

    Fijn dat alles goed gaat!!!!
    Wat de katten betreft: Nu Poppi ruim 2 is gaat het een stuk beter, is ze echt lief voor ze.
    Ze hollen nog wel steeds weg, volgens mij zijn ze toch licht getraumatiseerd voor haar eerdere enthousiasme.
    Precies hetzelfde als bij jou: Soms waren de kinderen op die leeftijd heel lief voor de dieren, maar soms ook echt zó lomp.
    Ik zie Francis nog als een speer door de kamer kruipen, achter de katten aan, luid roepend: NEE NEE NEE.
    Want dat riepen wij natuurlijk de hele dag tegen hem als hij weer eens in de aanval ging, haha.