Tijgerende topper

Sinds vorige week tijgert mn kleine moppie! Natuurlijk ben ik supertrots op mn mannetje. De katten bekijken het met grote argwaan, want die voelen de bui natuurlijk wel hangen :) Maar tot nog toe is kleine J nog niet snel genoeg om de katten achterna te zitten. Ook heb ik gisteren een eerste poging tot zwaaien waargenomen. Toen mijn ouders weggingen zwaaiden ze zoals gewoonlijk gedag en ik houd dan altijd zijn handje omhoog en maak zwaaibewegingen. Op het moment dat ik losliet bleef hij wuiven met zijn handje. Echt heel schattig! Verder vindt hij het erg leuk om met zijn opa kiekeboe te spelen. Opa gooit dan een theedoek over Jonathans hoofd en die trekt hij er dan zelf, met een hele hoop geschater, af. Hij heeft het helemaal ontdekt. Bij zijn andere opa en oma, die hij minder regelmatig ziet, ging hij laatst ontzettend huilen. Hij strekte helemaal zijn armpjes uit naar zn vader toen hij bij oma op schoot zat. Dat vond ik wel heel rot voor ze, maar ja, aan de andere kant hoort die eenkennigheid er ook een beetje bij. Die begint sinds kort ook flink boven te drijven. Vreemden zijn best interessant, maar dan wel zolang hij bij papa of mama zit :)
Jonathan is dus volop in ontwikkeling!

Slapen op zijn eigen kamer gaat nog steeds heel erg goed. Afgelopen weken was hij alleen aan het spoken als we hem 's avonds in bed legden. Dan begon hij al te huilen zodra we de kamer uitliepen. We gingen dan om de beurt even kijken en troosten. Het duurde dan wel een uur voor hij ging slapen, vaak ook alleen als we bij hem bleven om zijn handje vast te houden tot hij sliep. Gezien alle nieuwe vaardigheden die hij opeens heeft, vermoed ik dat dit kwam omdat hij het erg druk had met zichzelf te ontwikkelen. Het lijkt nu wel iets beter te gaan, maar hij gaat niet meer meteen slapen zodra zijn hoofd zijn bed raakt, zoals voorheen. Lang leve de sprongetjes!