O nee! Ik ben net mijn eigen overbezorgde moeder!
Wat had ik daar vroeger een hekel aan: mijn moeder die altijd meteen in de "bezorgdheidsmodus" ging bij het eerste kuchje en snottertje. Ik rolde dan met mijn ogen onder een geïrriteerd "mam!" Maar zoals je natuurlijk op je klompen aan zult voelen, ik ben geen haar beter!
Eergisteren werd mijn mannetje een beetje verkouden. Hij had een verstopt neusje en hij niesde wat vaker dan anders. Op zich niks aan de hand. Toen ik hem naar het KDV bracht was het een beetje toegenomen, hij dronk zn flesjes ook niet echt leeg, dus ik nam mij voor om 's middags even te bellen hoe het ging. Dat deed ik.
"Hij is heeel erg verkouden," deelde de leidster mij mee. "Hij wil zn fles niet, we hebben alles geprobeerd, we zaten net te bedenken wat we er mee moesten."
Ik vroeg of ik hem op moest komen halen, maar dat hoefde niet. Ze zou gewoon nog een keer proberen om hem iets te laten drinken.
Het zat me niet lekker, dus nog geen uur later besloot ik om hem op te halen. Toen ik binnen kwam zei de leidster meteen: "Het is gelukt! Hij heeft 150cc gedronken."
Jonathan begroette mij met een heel hees kreetje, gevolgde door wat gehoest.
Ik nam hem mee naar huis, waar hij de hele middag heeft geslapen. Af en toe kwam er een klein schor piepje uit. 's Avonds in zn bed hoorden we hem reutelend ademen en af en toe jammeren. Hij had ook een klein beetje verhoging. Hij klonk zo benauwd en ik zei tegen mijn man dat het me niet lekker zat.
Toen hebben we de huisartsenpost gebeld, daar hebben ze geluisterd naar zn longetjes en natuurlijk was er verder niets aan de hand. Als het erger werd moesten we maar bellen, maar zn longetjes klonken schoon, dus hij moet het uitzieken.
Nu ligt hij lekker te slapen. Elke keer als hij huilend en hoestend wakker wordt krimpt mijn moederhart ineen. Wat zielig voor mn schatje dat hij zich niet lekker voelt! Elke dag begrijp ik mijn moeder iets beter, nu ik zelf moeder ben. Grappig toch, hoe dat werkt?
reacties (0)