Sorry bb-dinnetjes

hallo lieve dinnetjes,

er is zoooooveel gebeurd de laatste tijd, ik ben sinds 8 april weer aan het werk ook. maar ik begin bij het begin.

tussen papa en ik gaat het elke dag beter, want er was een moment niet lang na het verhuis dat ik hem echt de nek kon omwringen en hem letterlijk wilde buiten stampen gewoon omdat hij niet genoeg deed met zijn zoon, verzorging? wist niet eens hoe hij het moest aanpakken laat staan hoe hij er aan moest beginnen... maar! ik kan vandaag de dag zeggen dat hij het zowat allemaal onder de knie heeft, van flesjes maken en steriliseren tot fruitpap en groentenpap maken, badjes geven pampers verversen als een kampioen speelt veel met zijn zoontje en maakt veel plezier, aleen het kleertjes combineren heeft hij nog niet onder de knie, vorige keer had jethro een geel en bruin gestreept zomerpakje aan met korte mouwen en billetjes met daar op een blauwe broek van addidas en een fel rode t shirt met een kapje en groen en zwarte sokken :D ik wist niet wat ik zag toen ik zoon lief ging ophalen in het kinderdagverblijf hahahaha :D

verder heb ik gebroken met enkele mensen die tot maart deel uit maakten van men zowat dagelijks leven, gewoon omdat het beter is voor zowel mezelf , men zoon en men partner. ik heb geen nood aan nutteloze stress, zeker als ik die kan vermijden met minder tot geen tijd meer door te brengen met die die me stress bezorgen.

en dan mijn lieveling, mijn trots. jethro groeit en bloeit echt als een kool, hij is zo'n fantastisch kind, lacht toch zo graag, is tevreden met zowat alles wat je doet voor hem of hem geeft om te spelen, huilen ? ik weet amper wat dat inhoud, buiten de schreeuw van mama! mijn pamper is vuil of mama! ik heb honger, wat dan ook meer lijkt op geroep dan op gehuil hoor ik hem amper, als je natuurlijk het onophoudelijk gebrabbel en getier en gelach niet meeteld lol. hij is zo lief en braaf, ik voel zoveel liefde voor men kereltje, en hij brengt zoveel rust in mijn leven, ik laat me minder snel opjagen, maak me minder snel boos of raak minder snel geirriteerd dan voor hij er was. we voelen elkaar perfect aan en iedereen zegt steeds weer dat je goed kan zien dat dat hij een wel heel gelukkige baby moet zijn. en ik ik groei telkens weer van trots en liefde als ze zoiets zeggen want jethro lieverd, er is niets wat ik niet zou doen voor je.

verder wil ik laten weten dat ik alles wel nog een beetje probeer te volgen en dat ik men best doe zoveel mogelijk te reageren maar hoe cliché het ook moge klinken een fulltime werkende mama is simpelweg zwaar! ik werk diensten afgewisseld van 7u tot 16 u of van 12u50 tot 21u of van 20u45 tot 7u en zelf heel af en toe een dagdienst van 7u tot 13u en van 16u tot 21u, daarom heb ik besloten om volgende week ouderschapsverlof aan te vragen en zo hopelijk de toestemming te krijgen om 4/5den te werken ipv fulltime, veel meer thuis zal ik mss niet zijn maar het is toch 1 dag meer dan anders want ik mis men kleine wiebeltje toch zo vaak, je ziet het mss niet aan de buitenkant maar vanbinnen ga ik soms dood van verdriet omdat ik hem zo mis, wel doet de kennis deugd dat hij graag naar het kinderdagverblijf gaat omdat er daar kindjes zijn en veel ander speelgoed.

dinsdag weer naar kind en gezin, ben benieuwd hoe veel cm hij weer gegroeid zal zijn en hoeveel hij nu zal wegen!

lieve dinnetjes ik probeer jullie gauw weer op de hoogte te houden van ons hebben en houden xxx