Even rust in de tent





Tijdje niet actief geweest. Zoals eerder gemeld was Dane een beetje een zorgenkindje voor ons.
Drama nachten, niet tegen koemelkproducten kunnen, overdag onrustig en niet willen slapen, kortom, we hadden onze handen vol en werden er heel moe van.

Tot een bepaald moment, dan krijgt ook je relatie een knauw.
Als je dag in dag uit voor een onrustig kind moet zorgen, dan gaat dat een keer opbreken.
Lullig genoeg  vond ik dat ik het beter deed dat Emil en hij vond natuurlijk dat hij meer rust erin had dan ik als moeder.

Uiteindelijk zijn we naar de huisarts gegaan en gezegd dat we het niet meer trokken.
Dane  reageerde bij ons op kraanwater niet goed, op bambix, rijstebloem, groente en fruit.
De huisarts heeft ons naar de kinderarts gestuurd. Daar hadden we 16 december een afspraak.
Ik had, door 5 maanden lang niet normaal geslapen te hebben, een weerstand van min  10, zat op de afspraak bij de kinderarts met koorts en vreselijke keelpijn  (gelukkig was Emil ook mee).
   Het eerste wat de kinderarts ons aanbood was om Dane voor een week op te nemen ter observatie. Ik vond het idee geweldig. Het deed me goed dat we serieus genomen werden en dat er naar een oplossing gezocht werd. Manlief vond het vreselijk, maar zag gelukkig ook in dat we niet zo verder konden. (En eerlijk is eerlijk, ik was behoorlijk ziek)!

In het ziekenhuis was meneer een voorbeeldkind. Hij dronk kraanwater, at groente en fruit. Het mooiste van alles, is dat hij ook gewone voeding kreeg MET KOEMELK. . . allemachtig, het mannetje had dus ook geen koemelk allergie.
Wat was er dan?
Waarom deed hij zo raar bij ons?
Hadden we het niet goed gezien en ervaren dan ?

De kinderarts zei dat het met de darmpjes te maken had.
Dane heeft er heftig  op gereageerd, maar nu was hij eraan gewent en bleek dat er geen allergie te bekennen was.
  Wij deels opgelucht maar ook deels verbaasd en toch wel geëmotioneerd toen we Daan weer mee naar huis mochten nemen.

Thuis aangekomen was het de eerste nacht weer mis. Niet op z’n rug willen liggen, wild om zich heen slaan als hij ligt, als hij had geslapen en werd wakker dan keek hij heel glazig en was hij ontroostbaar en over strekte hij zich.  Niet te geloven, in het ziekenhuis sliep hij de nachten door en thuis niet.  
Ligt het dan aan ons of zo?  Wat kan een mens onzeker worden hiervan. Echt niet te geloven.

Intussen het bedje bij het hoofdeind omhoog gedaan. Wij hadden alles bedacht, toen dachten we aan het kamertje. Aardstralingen of zo?  Daarom het bedje omgezet naar de andere kan van de kamer, dit mocht niet baten.
Bij ons op de kamer geslapen. . . ook niet.  
In de kamer van z’n broer gelegd. . . uhm ook niet.
Het schuiven heeft dus geen zin, en om niet meer onrust te creëren hebben we hem laten liggen en zijn we er dus elke nacht weer uitgeweest. Het werd erger en erger en wij zaten dus weer onder nul qua energie.

Tot donderdag 30 december. Ik was het zat en liet Dane huilen. Ik  had vakantie en wilde voor oud en nieuw de kerstboom eruit en het huisje schoon hebben. Luka was uit logeren en ik had eigenlijk alleen met Dane een makkie. Daar het feit hij helemaal over de rooien ging en ik toch maar even ging kijken boven, zag ik dat zijn oortje helemaal onder de smeer zat. Huisarts gebeld, kon er nog even tussen komen. Dane had dus al die tijd een oorontsteking welke dus die dag gesprongen was.

Gemist in het ziekenhuis? Kan ja! Maar hij had er die week gewoon geen last van, dus hebben ze er ook niets aan kunnen zien.

Wij hopen, hoe raar het ook klinkt, dat dit het dan ook is en dat het nu beter zal gaan.
  Hij heeft nu antibiotica (gekregen op oudjaarsavond van de huisarstenpost omdat de huisarts die donderdag het niet nodig vond om te geven, en ik op oudjaarsavond met een hysterisch kind door het huis liep). Gelukkig knapt hij op, en hopen we dat we snel kunnen gaan genieten.

Daarom wil ik afsluiten met het volgende:

Iedereen een gezond 2011 met veel liefde en geluk.

Voor degene die gaan bevallen wens ik een super jaar toe en zal aan jullie denken (Jooootje)
En voor mijn lieve, lieve, lieve vriendinnetje Shej, een heeeeeel vruchtbaar jaar gewenst en ik zal er voor je zijn vrouw.

Liefs
Dees




497 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Zaijalu

    Hihihi, dank je! Maar ik denk ook aan jullie hoor!
    En ik weet als geen ander hoe het leven is met een gillend kind. Je wordt gek, probeert alles wat in je opkomt en kan alleen nog maar denken dat het allemaal door jezelf komt.
    Noa had daar ook een handje van. Bij haar kwam het ook daadwerkelijk veel door ons. Maar ja. Je word ook gewoon onzeker, zeker als je alles al gedaan hebt. En in het ziekenhuis reageren ze altijd anders. Heel irritant. Maar een andere omgeving, andere mensen en vooral mensen die geen emotionele band hebben en na 8 uur werk gewoon weer naar huis gaan. Daar waar jij er 24/7 mee zit en alleen maar meer gefrustreerd word.
    Hoe dan ook, het gaat gewoon beter. Dat moet! Voor jullie, voor hem en natuurlijk voor zijn grote broer, die daar ook het nodige van mee krijgt natuurlijk.
    Ik wens jullie een fantastich en veel rustiger 2011 toe!

  • Mama_

    wow, wat een verhaal!! Respect meid, echt waar! Moet enorm zwaar voor je zijn! Hopelijk knapt Dane snel op en kunnen jullie eindelijk in alle rust kunnen genieten... groetjes, Elien