Nooit verwacht
1 op de 10 vrouwen krijgt na haar bevalling te maken met een postnatale depressie. Van de ca. tweehonderdduizend vrouwen die jaarlijks in Nederland zwanger zijn, zullen dus twintigduizend vrouwen geconfronteerd worden met problemen waarvan ze in de verste verten niet gedroomd hadden.
en helaas ben ik dr 1 van.......Ik ben harstikke blij met R.oandro.... Ik ben harstikke gek op hem.... Zou geen dag meer zonder hem kunnen. Maar ik voel me harstikke ongelukkig.
Gelukkig uit mn depressie zich niet op mn kindje op een negatieve manier. Ik ben alleen heel angstig naar hem toe bang hem kwijt te raken bang hem pijn te doen bang hem ongelukkig te maken. Ik kan hem niet alleen laten zelfs niet bij zn papa. Ik heb dr moeite mee als iemand hem vast houd ff 5 min kan wel maar daarna MOET hij weer bij mij of zn vader zitten. want anders raak ik helemaal in paniek.
Vele mensen om mij heen zagen het al tijden als ze er iets over zeiden werd ik kwaad.....zo kwaad dat ik een paniekaanval kan krijgen een Hyperventilatie koud zweten flauwvallen. Alleen nu ik voor de 100000ste keer met R.oandro bij de huisarts kwam voor eczeem verkouden flesweigeren aan zn oor trekken ect Kwam mijn huisarts dr ook mee ik durfde er niet op in te gaan want schrok heel erg dat hij aan mij zag dat ik ongelukkig was. want deed zo mn best er netjes en verzorgd uit te zien en altijd vrolijk te doen. Ook heb ik bijna continu ruzie met mn vriend ik vertrouw hem niet meer ik vertrouw niemand. Vorige week stelde ik op bb de vraag over mijn paniekaanvallen.... toen stuurde iemand mij een prive berichtje dat ik eens moest gaan kijken of ik geen postnatale depressie had. zij had het ook gehad en het begon met zulke paniek aanvallen.
Dit was voor mij de druppel....... ik heb maandag ochtend huilend mn huisarts gebeld die mij direct liet komen en bloed liet prikken. Mijn schildklier was opgezet.... daar krijg ik morgen de uitslag van.
Ik ben een meisje die altijd hele hoge eisen aanzich zelf stelt geen genoege neemt met goed maar altijd beter en meer wild. Ik wil altijd voor iedereen zorgen en klaar staan..... maar weiger hulp voormezelf terwijl ik het nu hard nodig had/heb.
Ik heb altijd keihard gewerkt aan mn carriere alles in mn leven had ik uitgestippelt. en nu zit ik werkloos thuis voor mn kindje te zorgen (wat ik met alle liefde doe). maar soms mis ik gewoon een volwassen gesprek het gevoel dat je in de maatschappij belangrijk bent. maar het is allemaal zo dubbel want wat ben ik soms blij dat r.oandro geen fles pakt mijn kind kan niet zomaar met een oma tante of oom mee. Vind ik het geweldig dat ik alles meemaak en niks mis van mn kleine jongen. Maar niks is meer zoals ik verwacht had.
1 ding is zeker ik moet heel hard aan mezelf gaan werken om hier boven op te komen.
Dit is ook de rede dat ik weinig op jullie blogs ect reageer.... ik lees bijna alles maar kan het niet opbrengen om te reageren.
ps: voor de meiden die in mn hyves lijst staan....... dit is niet voor hyves bedoelt
reacties (0)