Mijn bevallingsverhaal

Mijn bevallingsverhaal:

Woensdag 27-1 moest ik naar de verloskundige voor controle…. Ik zat er al aardig doorheen…2 dagen na de uitgerekende datum al dagen niet geslapen en al weken slecht geslapen. Gelukkig wilde de verloskundige kijken of ze me kon strippen….. gelukkig kon ze me strippen en bleek al ruim 1 cm ontsluiting te hebben. Op weg naar huis begonnen de krampen al te komen…. Helaas waren ze niet regelmatig. Savonds vroeg naar bed met een bloedhete kruik en toch redelijk geslapen. 28-01 4 uur wakker geworden van onwijs pijnlijke krampen ik herkende de weeen meteen dit was heel anders dan voorweeen. Om half 9 smorgens kwamen de krampen om de 3 min….. om 10 uur mn moeder gebeld…. De weeen werden steeds pijnlijker…. Om 12 uur kwam mijn moeder binnen die mij probeerde te helpen de weeen weg te masseren… de telefoon gaat mn schoonmoeder wilde weten hoe het ging. Nog geen half uur later stond ook zij aan de deur…. 13:30 de verloskundige gebeld…. Ze vroeg of wij naar haar toe konden komen want het was erg druk. Ik moest voor de zekerheid mijn spullen voor geboortehotel meenemen. Ik baalde als een stekker maar zat niks anders op dan naar de verloskundige te rijden. Bij verloskundige aangekomen werd er gekeken of er al vordering was met ontsluiting en of mijn vliezen gebroken waren. Van mijn vliezen wist ik namelijk niet zeker omdat ik heftig bloedde van de strippen de dag hiervoor. Mijn ontsluiting was nog steeds 1cm helaas. De verloskundige ging mij nog eens strippen. Op de terug weg naar huis merkte ik dat mijn weeen ineens minder snel op elkaar kwamen. Thuis aangekomen verdwenen mijn weeen als sneeuw voor de zon.

29-01 Weer een nacht zeer slecht geslapen…. De kleine voelde ik nog amper dus ik weer bellen naar verloskundige want ze zou me vandaag zoiezo nog eens strippen en ik vertelde dat ik de baby amper voelde. Dus ik moest direct langs komen…. Mijn moeder bellen mijn schoonmoeder bellen ruzie maken met roell want die dacht dat het weer loos alarm was en hij wilde niet mee. Maar ik voelde dat het niet goed zat. Aangekomen bij de verloskundige werd mijn ontsluiting gecheckt wat toen nog steeds 1 cm was…. Naar het hartje luisteren van de baby…. Alles was goed maar ze wilde dat ik toch ff langs ziekehuis ging voor ctg-scan. In ziekehuis aangekomen moest ik op een bed liggen en werd ik aangesloten op de ctg… helaas kon het ziekehuis personeel alleen de band van het hart toontje van de baby voelen en niet van mijn wee activiteit. Ik kreeg dus maar 1 band om. Na 20 min kwam er een ongelovelijke bitch van een verpleegkundige een echo maken. Ze deed net alsof ze een broodje bij de bakker kocht en het haar niks intresseerde. Volgens haar was alles goed. Even later kwam ze terug en vertelde dat ze zo terug kwam en dat ik dan naar huis kon. Hier voelde ik me niet goed bij. Na half uur was ze nog steeds niet terug gekomen dus Roell naar de koffiehoek van de verpleging en vragen wat er nou ging gebeuren en wanneer we weg mochten. Intussen was er een dienstwisseling geweest. Dus een andere verpleegkundige wilde me van de ctg af halen, maar vroeg toch nog ff of ik al op mn zij had gelegen. Dat had ik dus niet…. Dus ze wilde dat ik toch nog ff 15 min op mn zij ging liggen met die ene band. Roell en mn moeder zitten aan de telefoon en ik hoorde ineens het hartje van de kleine minder sterk.ik dacht dat het kwam omdat die band niet zo strak zat. Ik draai me om ineens 4 man personeel om me heen. Bleek de babys zijn hartje niet goed zijn werk meer deed en hij een hart activiteit van onder de 30 had. Gelijk werd ik op mn rug gedraaid en vertelde ze dat ze me nu direct actie gingen ondernemen….. gelijk hadden ze het over een keizersnee als hij niet snel genoeg zou komen uitzich zelf. Hier schrokken wij erg van. Maar gelukkig wilde ze eerst mijn vliezen breken en het aan kijken hoe snel mijn ontsluiting zou vorderen…. Wat bleek er was in het vruchtwater gepoept. Ik kreeg eigenlijk direct weeen maar toch kreeg ik ook weeopwekkers via het infuus. De baby kreeg allemaal draadjes op zijn hoofd zodat ze hem ook goed in de gaten konden houden. Diep van binnen voelde ik paniek maar ik bleef gelukkig nog erg rustig. Intussen kwam mijn schoonmoeder binnen met allemaal eten en drinken want het kon nog wel lange nacht worden. Mijn moeder schoonmoeder en roell ging heerlijk eten terwijl ik een weeenstorm kreeg die bijna niet op te vangen was. De verpleging vond het beter als ik een ruggenprik kreeg…. Waar ik uiteindelijk meer dan een uur op heb moeten wachten. Heel even voelde ik een rust in mn lichaam… maar al snel had ik niet het idee dat de ruggenprik iets deed want de weeen werden steeds sterker en pijnlijker…. Ik heb sirieus nog nooit zo’n pijn gevoeld. Door mijn helse pijn werd ik ook echt een monster en heb ik alles en iedereen uitgescholden en gekleineerd die maar in de buurt stond vooral roell en mn moeder hebben het aardig te voorduren gehad. Na anderhalf uur kwam de verpleging mn ontsluiting checken. Nog steeds 3 cm geen enkele vordering op dat moment dacht ik sirieus dat ik gek werd hoe moest ik dit nog volhouden. Na 3 kwatier kwam eindelijk een arts voor mijn niet werkende ruggenprik. Deze bleek niet goed te zitten en hij was verstopt. Dus hij werd op nieuw aangesloten. Nog steeds had ik niet het gevoel dat hij werkte…. De weeen waren zo heftig er zat geen rust moment in. Het ziekehuis personeel en de aanstaande oma’s en papa heb ik toen helemaal voor rotte vis uitgemaakt. Ik dacht sirieus dat ik dood zou gaan. Ik was helemaal uitgeput intussen zat ik ook aan het zuurstof want ik kon nog amper ademen. Weer werd mijn onsluiting gecheckt en en mijn ruggenprik werd dit keer goed aangesloten. Af en toe viel ik weg het kon me niet meer schelen het enige wat ik dacht laat me maar dood gaan dit kan ik niet. Gelukkig keerde de rust weer terug in mijn lijf en heb ik 20min bij kunnen komen de weeen waren er nog wel maar niet meer zo pijnlijk en goed op te vangen. Met mn ogen dicht lag ik op mijn zij de weeen weg te puffen. En ineens hoor ik allemaal voetstappen en de deur dichtslaan. Weer allemaal artsen om mij heen ik schrok dit keer heel erg het hartje van mijn baby was bijna 10 min bijna weg gevallen. Direct kreeg ik een prik in mijn bil tegen de weeen. Ik werd op mijn rug gelegd en het hartje van mijn kleine baby kwam gelukkig weer goed op gang. Ze checkte mijn ontsluiting deze was nog steeds geen 5 cm. Ik kreeg direct te horen dat ze me nog een half uur aankeken en anders zou het keizersnee worden. Dit keer raakte ik helemaal in paniek mijn kind ik ben nu zover hij mag niet dood gaan ik was er van overtuigd dat wij het niet zouden overleven…. Ik wilde geen keizersnee ik wilde dit afmaken. Na half uur kwam de gyn binnen met verpleging van die avond om mij duidelijk te maken dat het waarschijnlijk keizersnee word want de kans is zeer klein dat ik zonder weeen nu 5 cm onsluiting dr bij heb binnen een half uur. Toch zouden ze het nog ff checken. En ja hoor 10 cm ontsluiting… direct werden alle spullen gepakt. En ik mocht gaan persen zonder pers weeen. Om het moment van persen is echt alle gebeurd waar ik bang voor was poepen plassen kotsen. Alles heb ik zo’n beetje wel gedaan over iedereen heen. Na 21 minuten is Roandro geboren met behulp van een vacuumpomp. Een dikke vette knip in mn doos. Waar ik helemaal niks van heb gemerkt. Onder het persen was ik helemaal in mijn eigen wereld. Later hoorde ik van mn moeder en Roell dat ik dingen heb gezegd die te lachwekkend waren voor dat moment. Zoals dat ik boos werd op roell dat de wc bril nog steeds kapot was en dat mn moeder niet zulke stinkende scheten moest laten. (terwijl het mijn eigen schijt was die in de handen van de gyn had gelegd) Maar wat was ik blij toen Roandro op mijn borst werd gelegd…. Wat een liefde voelde ik gelijk…. Hij was erg stil maar wij hadden het niet eens door. Nadat de gyn zijn neusje had uitgezogen begon onze kleine man een klein beetje te huilen.

Het mooiste geluid van de avond. Want samen met Roandro huilde de oma’s en mama en papa met hem mee van geluk. 30-01-2010 om 2:21 Is het mooiste het liefste mannetje op deze wereld geboren. Wel met een heel groot hoofd door de vacuum maar dat is gelukkig snel weer weg getrokken.