Bevallings verhaal

zondag 15 november werd ik om 7 uur sòchtends wakker met constant harde buiken en een heel vreemd voorgevoel.. ik had niet het idee dat ik misschien wel kon gaan bevallen ofzo.. heel vreemd.. rond half 11 belde me moeder het eerste wat ze zei was gaat het wel goed?! ik dacht hmm ik weet het eigenlijk niet. ik kom er aan zei me moeder!! ik had brian nog niet wakker gemaakt ik dacht jaa jaa vandaag pff.

me moeder was er en sleurde brian uit bed eruit zei ze debbie moet in bed!! hahaha ik haar overtuigd dat het echt niet hoefde, en dat brian beter kon uitslapen voor het geval dat..

nou rond 3 uur smiddags was er niks meer aan de hand geen harde buiken helemaal niks meer.. me moeder naar huis die zou terug komen rond 8 uur sàvonds.

nou dat werd even wat eerder! ik zit op de bank tv te kijken rond half 6 en krijg een harde buik voel het borrelen en opeens pats! vruchtwater ik sprong op en bleef even naar beneden staren ik dacht plas ik nou of... ik brian roepen emmer erbij, alles uit, even huilen even vasthouden want dit was onze laatste avond met ze 2! hij gaat nu echt komen!!

een half uur nadat me vruchtwater was geknapt begonnen de weeen, in het begin kon ik ze nog goed opvangen beetje rondlopen enzo maar na een minuut of 20 kon ik niet meer staan niet liggen helemaal niks! kwart over 7 kwam de verloskundige, na wat voelen kwam ze met de mededeling dat ik maar liefst 1 centimeter ontsluiting had!!!! 1 centimeter!! ooohw help!! ze vroeg wat ik wou en ik wou heeeel graag naar het ziekenhuis! dus wij met ze alle hup in de auto (mijn vader moeder brian mijn beste vriendin en ik!)

daar aangekomen aan de monitoren etc en wachten op de ruggenprik.. mijn vriendin die eigenlijk bij de bevalling zou zijn werd een beetje wit en misselijk en besloot als ik het er mee eens was thuis te wachten tot hij er was..

eindelijk zat de ruggenprik erin! heerlijk.. maar na 20 min kwamen er 3 witte jassen binnen, of ik wel stil lag?! ehm ja ik lig gewoon op me zij.. ik moest onmiddelijk op me andere zij gaan liggen en ze begonnen aan mij te trekken en te doen ik en brian waren beetje verbaast wat gebeurd er!?

het bleek dat bij elke wee zijn hartslag gevaarlijk laag werd, ze gingen het nog even aan kijken zeiden ze.. ik in de stress! na een kwartier kwamen ze binnen met de mededeling dat ze zijn bloed gingen controleren, terwijl hij nog in de buik zat. met een buis gingen ze bij mij naar binnen om die op zijn hoofd te zetten en vervolgens met een kleine incissie bloed te tappen.. dit hebben ze 3 keer gedaan in 3 uur. de derde keer gingen ze gelijk kijken hoeveel cm ontsluiting ik had, het was toen half 4 sochtends, om 3 uur had ik 5 cm en een half uur later zat ik op 9!!! nou zei ze ik denk dat het nu echt gaat beginnen, ik ga even weg en dan mag je beginnen te persen.. nou 5 min erna was ze terug.. en toen ging het beginnen. me ouders wouden net weggaan om even te slapen maar die konden dus blijven. onder het persen kwam er een man binnen die zou Johnathen gaan helpen met een vacuum pomp. uiteindelijk heb ik 22 min over het persen gedaan. de reden dat ze hem er uit gehaald hebben was omdat de navelstreng 2 keer om ze nek zat. maar hij kreeg gelijk een 9 en 5 min later een 10!

al met al is het me reuze mee gevallen en ben ik blij dat ik in het ziekenhuis was.

mijn herstel gaat iets minder ik kan niet tegen de oplosbare hechtingen en heb daarom erg last van onder, maar heb nu een kuur die nog een week duurt. lang leve de knip :P!!

nou dat was het wel zo`n beetje denk ik!!

liefs