Na 2 miskramen nu weer zwanger..

Hier ook twee miskramen gehad in 2018 (juli en oktober). Beide keren eerst goede echo's gehad met 7 weken, daarna helaas slecht nieuws. Derde keer moest ik me ook echt opladen en doorbijten. Vanwege de eerdere miskramen mocht ik kiezen wanneer ik echo's wilde, ervoor gekozen om de eerste pad met 8 weken te doen om niet weer valse hoop te krijgen. Daarna van echo naar echo geleefd die ik gelukkig elke week kreeg. Na de 13 weken voelde ik leven en had ik de echo's minder nodig en inmiddels heb ik een gezonde meid.

De eerste weken veel gepraat en mijn onzekerheid niet verborgen voor de wereld, dat hielp mij. Mensen wisten van de eerdere miskramen en mijn onzekerheid en konden mij zo helpen. Heel veel succes!

Hier ook!

Stoppen pil 3 maanden later zwanger, bleek een bbz.

Herstellen en 3 maanden later weer zwanger. Tweeling die niet goed verder groeide dus een curretage.

3 maanden verder en weer een positieve test... Nou we keken elkaar echt zo aan van fuck gaan we weer...

Ik had wel een super lieve gynaecoloog dus wij kregen met de 5 weken al een echo en toen met 6 en 7 weken weer.

Wij leefden echt van afspraak naar afspraak.

Termijn denk je is alles goed... Nipt is alles goed.. 20 weken is alles goed.

Kan het niet mooier maken helaas maar je komt er echt wel doorheen!

Hier nu 38 weken en nu tellen we alweer de dagen af totdat ze komt 😅

2 keer een miskraam gehad 1 keer in 2017.wist genees wat ik zwanger was. Testen negatief en een echo bij de gyn was ook niks te zien. Maar na flauwvallen en ziekenhuis opnamen kwamen we er achter. Dit jaar in februari weer een miskraam gehad. En in juni weer een positieve test gehad. Nu 25 weken zwanger. Ik had een vroege echo was weinig te zien. Toen toevallig 5 dagen later de gyn voor uitstrijkje en kreeg ik van hem nog een echo en toen zag je al hartje. 4 dagen later stond nig een afspraak gepland toen was het stukje gegroeid.ik heb zelf 1 met 8 weken op eigen verzoek laten doen. En met 11 weken had ik de 12 weken echo zeg maar. Maar echt heel rustig was ik nog niet.. Nu wel meer rustiger omdat de kleine jongen me blauw schopt van binnen... Hoop dat je een prachtige echo krijgt en dat ie lekker blijft zitten.

Hier precies hetzelfde Meis , in maart een miskraam gehad en in augustus . Nu weer zwanger , 6.3 ... ik zou anders donderdag een echo hebben maar afgelopen weekend wat bruinverlies ik dacht het is weer mis !! Dus verloskundige gebeld ik kon gister gelijk komen en we hebben goed nieuws gekregen een kloppend hartje ❤️Dit hebben we nog nooit eerder gehad dus we zijn hier heel blij mee . Maar ik snap jou heel goed ik kon/kan ook nog niet echt genieten en blij zijn

1 miskraam gehad, 7 maanden nadien weer zwanger. Vroege echo met 6.3 weken en alles was goed kloppend hartje en al. Nu inmiddels 15 weken zwanger en alles gaat prima.

Hoe kom je het door lastig stil staan en erkennen en proberen de vorige zwangerschappen los te zien van deze. Een miskraam is een afwijking en niet iets wat je had kunnen voorkomen, het is echt de natuur. Het is hartstikke kut en verdrietig en denk dat je angst ook echt wel even blijven zal. Mocht je niet meer trekken ga met iemand praten.

Ik kreeg vertouwen naar iedere echo of controle oh zie je wel alles is goed. Iedere keer een positieve bevestiging. Ik wilde proberen het me niet te laten leiden anders geniet je er niet van terwijl het goed kan gaan.

Voor mij was het Na de miskraam wle even een zwart gaat naar 3 jaar eindelijk zwanger. We liepen daar van 2 jaar bij een fertiliteit arts iui en ivf ondergaan. En nu 7 maanden nadien vd 4e cryo tergolaatsing een heel mooi en goed werkend kindje 🤗🤗🤗 na totaal 3.7 jaar

Houdt hoop 😘

Helaas heb ik ook twee miskramen gehad.

Ruim twee weken geleden is mijn gezonde zoon geboren. Dat was mijn derde zwangerschap.

De eerste periode vond ik emotioneel heel zwaar. Mijn man hield zich emotioneel meer op afstand (wat hij bij de eerste twee zwangerschappen niet deed). Ik kon mijn emoties niet op afstand houden. Beiden heel lang angst gehad dat het mis zou gaan. Na de termijnecho waren we nog bang. Met 13 weken hebben we het aan ouders, broers en zussen verteld en met 15 weken aan de rest van de familie. Een goede vriendin die zelf ook een miskraam heeft gehad, heb ik het heel vroeg al verteld. Hier had ik veel steun aan.

Vanaf 11 a 12 weken tot aan 19 weken ben ik elke week bii de verloskundige geweest om naar het hartje te luisteren. De verloskundige was erg lief en begripvol en ik heb er elke keer liggen huilen van opluchting.

Met 16 weken voelde ik het eerste schopje, met 17 weken de tweede. Er zaten steeds minder dagen tussen en toen ik hem elke dag voelde werd ik iets meer gerustgesteld. Wat heb ik veel op mijn linkerzij gelegen (zo voelde ik heb in het begin alleen maar).

Na een goede 20 weken echo met de combinatie dat ik hem elke dag voelde, kon ik gaan genieten. Al ben ik de hele zwangerschap erg allert geweest en vaak aan de ctg gelegen als hij een dagje rustiger was. Ook in het ziekenhuis waren ze begripvol, en daar nemen ze geen enkel risico.

Tot de 34 weken verliep de zwangerschap, ondanks al mijn zorgen, soepel. Toen kreeg ik een te hoge bloeddruk, daar kreeg ik medicatie voor en meerdere opnames gehad om vroeggeboorte te voorkomen. We hebben het kunnen rekken tot de 39 weken. En nu heb ik eindelijk een gezonde baby. Die o zo gewenst is. Waar zo veel zorgen en verdriet aan vooraf zijn geweest. En waar ik nu ontzettend van geniet (tussen de hormonale huilbuien door ;)

Wat ik hiermee wil zeggen. Ik heb helaas geen echte tip. Ik heb afleiding proberen te zoeken, wat niet echt lukte. Ik heb er veel met een vriendin over gepraat/gehuild, dit hielp wel wat. En heel belangrijk, ik heb mijn zorgen met mijn partner gedeeld en heb veel in zijn armen kunnen huilen. Hij probeerde sterk te zijn voor mij en ik nam het hem niet kwalijk dat hij in de beginperiode niet tegen mijn buik kletste en aan mijn buik zat (wat hij bij de eerste twee zwangerschappen direct deed). Ook voor hem is het een ontzettend zware periode geweest. Na 13 weken begon hij heel voorzichtig aan mijn buik te zitten en uiteindelijk bleef hij maar kletsen en gitaar spelen tegen mijn buik.

Blijf praten met je partner en gun elkaar ieder zo zijn eigen manier om er mee om te gaan.

Jullie verdriet en onzekerheid mag er naast jullie vreugde zijn. Het is niet vreemd als de vreugde even op zich laat wachten.

Ik wens jullie een gezonde zwangerschap en een gezonde baby toe. Veel sterkte de komende lastige periode. Ik hoop dat jullie er binnenkort meer van mogen gaan genieten, wanneer jullie onzekerheid wat afneemt.

Jup. Mk en bbz.

Vond 1ste 12 weken super zwaar.

Daarna kwam tot de 20

En toen tot de 40....

Gefeliciteerd