Weer in dezelfde valkuil getrapt: faalangst

Gister plaatste ik al een blog over dat ik steeds na werk zo'n pijn heb aan vermoedelijk mijn bekken en dat ik die dag ook kreeg te horen dat mijn contract niet zou worden verlengt en dat ik niet goed wist wat te doen nu. Aangezien ik die pijn nog niet had gemeld en dat in dat gesprek ook niet deed, zie mijn eerdere blog..

Na de hele nacht liggen piekeren en uiteindelijk maar weer een methode erbij pakken die ik een paar jaar terug op therapie heb geleerd(gehad om een jarenlange depressie), ben ik er ook achter dat ik opnieuw in mijn grootste valkuilen ben getrapt: faalangst en bang voor de mening van anderen...

Ik heb het gevoel dat ik faal als ik nu al opgeef om (een beetje) pijn. Ik ben nog maar 18 weken en heb nog weken of zelfs maanden te gaan. En ja ik weet het, ik relativeer het. Als ik zowat 24 uur niks kan door de pijn, is het niet zo'n beetje als ik voor doe. Maar dat is dus ook het de tweede valkuil: ik ben bang wat mensen ervan zullen denken als ik al opgeef. En ja het voelt nog steeds een beetje als opgeven en nu is het dus niet alleen dat ze wat kunnen denken van dat ik al opgeef, maar ook dat ze erbij kunnen denken dat ik het doe om mijn ontslag of nou ja, het aflopen van mijn contract(loopt pas eind november af).
Die twee valkuilen loop ik van kleins af aan al tegen aan en dus nog steeds. Die faalangst en wat mensen ervan zullen denken als ik me al ziek meld om de zwangerschap., zeker zo vlak na een gesprek over een aflopend contract. Dat is ook de reden dat ik nog niet heb vermeld dat ik die pijn heb.

Maar goed. Ik weet dus eigenlijk heel goed wat ik moet doen en wat ik ook ga doen: toch ziek melden. Het is voor zowel mijzelf als de kleine beter. Het gevoel zal vanzelf wel minder worden, hoop ik tenminste. Ik doe het om de goede redenen en moet me eigenlijk niet druk maken om wat ze ervan denken. Ja, dat is lastig, maar goed, dit hoort ook bij het leven.

Bedankt voor de mensen die mijn hele klaagzang hebben gelezen vanaf gisteren.

745 x gelezen, 1

In Overig

reacties (4)


  • NYVM

    Goed van je dat je ondanks je gevoelens het toch gaat doen.

    Ten eerste: je weet niet wat anderen denken. Dat is iets wat ikzelf ook probeer te denken en dat helpt, want dat is ook zo.

    Ten tweede: als iemand iets negatiefs denkt, dat zul je altijd hebben. Er zijn er genoeg die overal iets van denken. Als je daar allemaal waarde aan hecht word je niet gelukkig van, en dat is niet wat je voor jezelf wil.

    Gewoon doen waar je achter staat. Je neemt bepaalde keuzes met bepaalde kennis die je hebt op dat moment en meer is het niet.

    Succes!

  • Dazielle13

    Dat is absoluut waar, het zijn ook voornamelijk mijn eigen gedachten van wat randeren er van zullen denken, aangezien je gewoon niet weet wat iemand anders denkt. En zelfs al denken ze negatief, heb ik er nog weinig mee te doen. Het gaat tenslotte om mij en de kleine.

    Dankje, het komt wel goed uiteindelijk. Is weer even een knop omzetten.

  • NYVM

    Ja dat is waar, je bent zelf verantwoordelijk voor de kleine en jouw gesteldheid. Dat heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden bij veel beslissingen. Ook als ik tijdens de zwangerschap iets niet wilde eten bijvoorbeeld. Deden mensen soms ook raar, maarja ik ben verantwoordelijk dusja.

    Komt wel goed :). In Polen mogen vrouwen als ze willen gelijk vrij zijn zodra ze zwanger zijn. Dan valt het hier wel mee ;). Maar ik begrijp je zeker, vond het ook nooit makkelijk. Maar als je iets besloten hebt en ernaar gehandeld hebt lucht dat wel op.