Na aanleiding van mijn vorige blog, zit ik erg in de knoop met me gevoel.
Zal kort proberen te vertellen waarom.
Zoals ik eerder schreef heb ik geen ouders waar ik o0 terug kan vallen. Hier heb ik hoe dan ook vrede mee (tis moeilijk maar gaat goed). Sinds vorig jaar weten we dat we via icsi een zwangerschap tot stand moeten brengen.
We hadden besloten om aan familie en vrienden nog niks zouden vertellen!
Tot dat we het nieuws kregen dat mijn vriend darm kanker had! 2 goede vrienden en 1 vriendin in vertrouwen genomen. Door dat mijn schoonzus mee ging naar het ziekenhuis en we vragen moesten stellen iivm het zaad van mijn vriend hebben we het wel aan zus/schoonzus vertelt.
Nu alles achter de rug is kwa kanker en ok etc. Is mijn schoonzus super blij dat we verder gaan met het zwanger raken!
Doordat mij schoonouders het erg zwaar hebben en hebben gehad met de darmkanker van mijn vriend.
Dacht ik dat zei dit positieve nieuws ook wwel konden gebruiken! Toen ik dit voorstelde aan me vriend zei hij dat hij wil wachten tot dat we echt hart actie hebben en een echo. Heb het er moeilijk mee omdat steeds als we bij mijn schoonouders zijn voelt het alsof ik lieg en haar niet recht in haar ogen aan kan kijken. ..
Moeilijk. ......
reacties (0)