Totaal onverwacht nog groot verdriet
Enige tijd geleden schreef ik over mijn vanishing twin. Daarna werd alles rustig en onze kleine baby groeide super.
Na zo'n 8 echo's konden we dan ook echt gaan genieten. Tot gistermiddag. Ik had een klein beetje bloed bij het afvegen maar ik en de verloskundige zaten er niet zo over in want ik had die dag ervoor veel getild.
Ze kwam gewoon even ter controle naar het hartje luisteren. Ze kon hem niet vinden. Maar ook dat gebeurde wel eens dus gewoon ter controle naar een echo een uur later. Maar tot ons grote verdriet was ook daar geen leven meer te vinden.
Na 16 weken is ons kindje alsnog overleden. En dat terwijl ik de baby net 1.5 week voelde en donderdag nog dacht: 'wat een druktemaker'.
We zijn zo ontzettend verdrietig. En vandaag is het festival van mijn man. Er komen 2000 man feestvieren op ons feest... wat voor mij niet als feest voelt want ik moet naar het ziekenhuis om te bespreken wanneer en hoe we ons kindje geboren gaan laten worden.
De natuur krijgt ons kleintje weer terug... met pijn in mijn hart moet ik als moeder afscheid nemen van het kindje in mijn buik...
Het wordt een lang proces van verwerken. En ik had nooit gedacht dat mij dit zou overkomen. Maar het bewijst maar weer hoe kwetsbaar al het leven is. En hoe een groot wonder onze dochter is die hier op mijn buik ligt te slapen.
Liefs Merel
reacties (0)