Een grote onzekerheid..

Hallo meiden..

Aangezien ik nu officieel in week 22 zit .. dus nog in allerlei zwangerschapsweken steun krijgt...wat mijn man en ik heel erg waarderen leek het mij handig om hier even een blog te maken om jullie allen die het willen weten op de hoogte te houden..

Ik begin bij het begin van de onzekerheid..

23 sept.;  Hadden wij de 20 weken echo. S'ochtends werd ik wakker en ik zij nog tegen mijn man; " ik heb er geen goed gevoel bij " Hij reageerde zo als denk ik elke man van: " ach het is vast goed.. "

Wij Sterre onze prinses van 18 maanden naar oma brengen. En daar een kopje thee/koffie drinken.  Met mijn moeder bespreek ik mijn zorgen... zij bekend dat zij ook erg onzeker en bang is.. ( heeft ze mij al vaker verteld op het moment dat ik zwanger teste zij ik nog tegen haar van; goh je klinkt niet heel enthousiast.. ze zij dat ze pas echt blij kon zijn als ze de baby vast had.. ! ( (voorgevoelens??)

Wij dus naar het echocentrum voor de 20 weken echo.. meneer vroeg aan ons als eerste ; willen jullie weten wat het word?

Jaa was ons antwoord maar we deden net of we dat nog NIET wisten, want stel je voor dat die meneer een ander geslacht ziet... jaja dit is echt mijn logica..

Meneer bekeek ons babytje... jaa toch een meisje!! De mevrouw van de pretecho had dus toch gelijk..  Daarna keek hij zoals dat gaat bij 20 weken echo.. en praatte de hele tijd van keurig goed.. perfect... erg spraakzaam... en opeens werd hij lijkbleek!! Mijn man en ik keken elkaar aan... en zeiden ; wat is er?? Nou zegt hij ik kan het maagje niet vinden.. ik kijk eerst verder en dan kijk ik weer.. prima.. weten wij veel... Hij keek verder zag er verder keurig uit... Maar nog géén maagje/maagvulling enz..

Wij moesten even naar buiten wat drinken en eten en lopen in de hoop dat hij dan iets kon vinden... Naar 25 minuten weer terug in het kamertje.. Was er ook nog een andere echoscopiste bij gekomen.. samen bekeken ze ons babytje opnieuw.. van alle kanten van links rechts boven onder..  en ook nog even inwendig voor de zekerheid....Ze keken elkaar zwijgend aan...  Ik zelf ben erg bijdehand en zij; Het is niet goed he? En ik begon te huilen..

We maakten een vervolg afspraak voor 27 sept...   ( 4 lange dagen wachten in hoop en onzekerheid!)

27 sept. Wij hadden dus 4 lange dagen gewacht... in alle hoop en onzekerheid.. sochtends onze dochter Sterre naar oma gebracht.. en ik zij in de auto tegen mijn man; " ik ben zoooo bang!!! " Mijn man reageerde; " het komt echt goed hoor schat "  ... maar in zijn ogen zag ik de tranen branden toen er een bepaald liedje op de radio was... ik wist genoeg.....

Aangekomen bij het echocentrum.. moesten we 15 minuten wachten... tuurlijk kan het uitlopen maar op dat moment leek het nog langer te duren..

Toen we naar binnen kwamen even snel gesproken met de mevrouw.. moest ik op het bed gaan liggen.. Ze probeerde mij/ons gerust te stellen.. maar naar 20 minuten op het scherm te hebben gekeken zwijgend... liep ze zwijgend de kamer uit... en weer kwam er een ander bij.... samen gekeken weer iets van 30 minuten.. en ook weer inwendig...

Ik lag  nog op het bed onder de gel op mijn buik.. ... en de ene echoscopisite pakte de telefoon ! Ze belde gelijk mijn verloskundige praktijk.. (Dat zit bij ons niet bij elkaar in de echo's worden ergens anders gemaakt) .. Ze belden gelijk de gynacoloog... in het Ziekenhuis. Afspraak gemaakt...

En we konden pas 3 oktober terrecht!!!!

Dus weer lange onzekerheid.... moet je nagaan je zit in onzekerheid sinds 23 sept... en dan moet je wachten tot 27 sept... en dan tot 3 okt...   Gelukkig veel steun aan elkaar, familie, vrienden en niet te vergeten de meiden op BB !! Nogmaals bedankt!

3 okt. moesten we ons melden in het Ziekenhuis by de prof. gynacoloog ons was verteld dat het een hele kundige man was.. hij stelde ons direct gerust.. en vertelde ons dat hij eerst even echo's wilde maken en niets zou zeggen en pas aan het einde dingen zou vertellen...  prima als dat zijn werkwijze is toch..??

Maar hij keek en fronste een paar keer zijn wenkbrauwen... hij maakte ongv. 32 echo fototjes!! Toen vroeg hij of hij ook nog even inwendig mocht kijken.. Tuurlijk mag dat alles voor ons babyprinsesje! Maar weer keek en fronste hij weer zijn wenkbrauwen.. en paar echo fototjes geschoten.. een stuk of 15!  Dus in totaal ong 47 fotosjes.. gemaakt te hebben mocht ik mij aankleden en liepen mijn man en ik naar de stoelen die er stonden..

Hij keek ons aan vol medeleven en gaf mij een zakdoekje die op tafel stond..  Hij zij van: "eerlijk gezegd heb ik er geen goed gevoel over ik zie geen maag/maagvulling en ook geen slokdarm en heel erg weinig vruchtwater... ik bel direct het UMC! Dat jullie zsm terrecht kunnen...  Oke.. zeiden wij met tranen in onze ogen en verstrijfd.

Hij had ze direct te pakken en ook de juiste prof. gynacoloog.. en we moesten ons een dag later ( 4 oktober om 10.30 uur melden in Utrecht!! ) 

Met tranen in onze ogen liepen we de kamer uit.. hij drukte ons nog op het hart;  '' veel sterkte en laten jullie morgen even weten hoe en wat.. en deze papieren krijg je mee blablabla"

We liepen terug naar de auto... verstijfd naast elkaar..

4 okt.. ; Naar Utrecht voor echo's, vlokkentest en vruchtwaterpunctie..  

Vruchtwaterpunctie kon niet.. ze moesten buisjes aftappen maar dat kon niet mijn vruchtwaterpunctie was heel erg weinig.. als ze dat afzouden tappen stond onze baby letterlijk op het droge...   7 gynacologen zijn er bij geweest! Daarom is besloten alleen de vlokkentest te doen...  ipv vruchtwaterpunctie en vlokkentest..  

Normaal gesproken moet het geen pijn doen... maar ik had dus bijna geen vruchtwater/ dus ook geen buik waardoor het erg pijn deed!! Mijn buik was blauw!!!  Mijn buik was/is weer zo plat als voor de zwangerschap... zo plat als een dubbeltje!! 9,5 kilo is weg die ik was aangekomen..   en ik ben weer op mijn gewicht voor de bevalling 63 kilo.. bij een lengte van 1,88 cm dus geen trotse bolle buik meer...

Echo's en gesprekken gehad daar.. en we moesten rekening houden met het ergste een hele kleine kans..

7 okt. ; uitslag vlokkentest.. (spoedtest uitslag)  geen grote afwijkingen waar ze bang voor waren.. Ze belden ons vanuit Utrecht.  Smiddags moesten wij ons direct melden bij ons eigen ziekenhuis. bij de prof. gynacoloog.  We wisten dat we ons moesten voorbereiden op het ergste er is/ was niets voor niets met ons over afbrekening en hoe we alles wilde hebben gesproken!!  Meneer maakt de echo.. en wat vreemd.. iets meer vruchtwater!!  Meneer staat voor een raadsel.. nog lang niet genoeg vruchtwater... maar iets meer is altijd beter... ons kindje heeft namelijk niet genoeg om te bewegen en ligt opgevouwen..  Toen afgesproken dat ik nu verplicht bedrust heb ...tot 20 0kt. en dan moeten we ons weer melden bij ons prof. gynacoloog voor verdere info en echo's en alles...  De kans is erg klein maar we hopen weer op een wonder... 

Mijn vliezen zijn al voor een deel gebroken dus ik verlies ook steeds iets vruchtwater... 

Meiden van BB nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties en steun!

Liefs Daniëlle & ook namens mijn man & onze prinses Sterre & ons babyprinsesje in mijn buik!!