Bevallingsverhaal van Roos

Op maandag 17dec hadden wij nog een controle met een ctg in het ziekenhuis.. Alles bleek in orde en mochten alweer snel naar huis. Als ze deze week niet zou komen, dan gingen ze vrijdag kijken hoeveel ontsluiting ik had en evt een afspraak voor inleiden..
Die avond was ik alleen thuis, manlief avonddienst.. Ik nog helemaal wanhopig naar de winkel speciaal voor een ananasje.. (gelukkig had ik m niet opgegeten die avond, anders had ik die ananas natuurlijk de schuld gegeven!!) Verder die avond nog toevallig mn kraamgebakjes gemaakt(cupcakes) haha ook toevallig...... Helemaal niet het idee natuurlijk die nacht te gaan beginnen!
We lagen lekker samen te slapen, tot ik om 2 uur opeens een heel nare pijn voelde onderin mn buik..Werd er wakker van! Ik denk nou het zal wel.. totdat de volgende na 2minuten al volgde!
Ik raakte lichtelijk in paniek, en begon een beetje te hyperfentileren! Dit zijn weeen!!
Zo heftig en zo pijnlijk had ik me het niet voorgesteld! Dit is nog maar het begin? Hoe ga ik dit volhouden!! Peter stond gelijk aan het bed, te timen en ze kwamen meteen al om de 2 a 3 minuten.. Wegpuffen lukte me niet, geen idee hoe ik dat moest doen dus was een beetje aan het ijlen... Na een half uur maar 't ziekenhuis gebeld. We mochten meteen komen. Nou dat was nog een hele opgaaf, uit bed komen en 2 trappen naar beneden.... Om half 4 kwamen we in het ziekenhuis aan, en werd gelijk aan de ctg gezet.. Alles was verder in orde. De gynaecoloog was
bezig met een spoedbevalling dus dat duurde nog even voordat ze eindelijk kon voelen hoeveel ontsluiting ik had. In de tussentijd werd me geleerd hoe ik die ongelofelijke weeen weg moest puffen! Wat was het heftig!!...Ondertussen mn lieve man nog ondergespuugd ahh en me zelf .. Bah precies in een wee... Om 5 uur had ik al 6cm ontsluiting! Dus ik was goed opweg.
Ik vroeg meteen om een morfine prik, want ik hield het niet meer vol..
Voelde me meteen compleet waus van die rotprik.. En de pijn werd niet minder! Gelijk weer over mn nek.. Het enigste fijne aan die prik was dat ik tussen die weeen door, in een soort roes zat.. Waardoor ik denk ik beter mn weeen op kon vangen. Om 6.15 had ik 9cm ontsluiting! Ze had gelijk mn vliezen doorgeprikt. Wow toen werd het echt ondragelijk..... Ik zag het niet meer zitten en schreeuwde zelfs op een ruggenprik, keizersnede........ Mn moeder kwam op dat moment ook aan en heeft samen met Peter me enorm gesteund.. Ondertussen werd er een draadje om de hartslag te meten op het hoofdje van ons meissie geplaatst.. Om 7.45 voelde ik dat ik een beetje persdrang had, en al gauw vulde de verloskamer zich..  Ik mocht een beetje meepersen tijdens de volgende wee. Maar dat is ook wat, heel de tijd wegpuffen en dan opeens meepersen!? Ik was bang, het dee zo ongelofelijk veel pijn dat ik niet durfde.. Het verlichtte ook absoluut niet, het werd juist erger met persen. Het schoot allemaal niet op, ons meissje schoot heel erg terug na het persen.
En tijdens de weeen daalde de hartslag van ons meisje heel erg.. Het moest opschieten!
Kreeg nog een catheter om mn blaas te legen, misschien was dat de reden dat het maar niet opschoot.. Na 3kwartier persen en geen voorruitgang besloten ze me te helpen met een flinke knip, en de vacuumpomp.... Met 1 flinke pers kwam ze er in 1 keer uit..Om 8.24 was ze geboren! Wauw en toen had ik mn knappe meisje op mn borst!! Manlief in tranen en ik helemaal verliefd !!!!!
Dat maakt alles weer helemaal goed!! Ze werd al snel weer meegenomen door de kinderarts, vanwege de vacuum, maar alles was in orde gelukkig! Omdat alles zo snel is gegaan heb ik wel nog veel naweeen gehad.. Dat was wel heel vervelend! Alsof het nog niet genoeg was geweest hihi.

Om ongeveer 15.00 waren we lekker thuis,
en hebben we lekker genoten en uitgerust!