Bevallingsverhaal !

13-10-2008

Ze is op 4 oktober geboren

met de mooie naam

 Elaysha

Mijn bevalling is dus toch spontaan begonnen, dus zonder inleiden !

Op 4 oktober om 07.00 uur s'ochtends zou ik worden ingeleid met 39 weken & 3 dagen, omdat ik al 2 dagen met gebroken vliezen liep.
In de nacht van 4 Oktober rond 01.00 snachts, kreeg ik spontaan hardebuiken die best pijn deden en aan hielden.
Ik kon niet slapen, en bleef gezellig met mijn vriend kletsen op bed.
Een uur later ( 02.00 ) viel hij in slaap en ik bleef wakker.
Ik kon ECHT niet slapen door de hardebuiken heen. Ik bleef een uurtje liggen op bed en nam alle posities aan maar het ging maar niet over! Daarna uurtje rondjes gelopen in mijn slaapkamer.
Inmiddels was het al 04.00 Niet wetend dat het al weeen waren wat ik voelde, liep ik de trap af en maakte ik mijn moeder wakker en vertelde haar dat de pijn continue achter elkaar kwamen !

We gingen samen de trap af naar de woonkamer, en toen werd het ERGER en moest ik zelfs even tranen wegpinken "pfff" ( Ik heb helemaal niet de tijd getimed helemaal niks ahah )
Mijn moeder zei dat HET begonnen was en dat dit de weeen zijn!
Ze belde de vlk en vertelde dat mijn bevalling spontaan begonnen was en de verloskundige zei dat we het ziekenhuis moesten bellen ( ik werd toch al om 07.00 verwacht ), omdat mijn geval medisch is (geworden) door mijn gebroken vliezen.
Mijn moeder belde het ziekenhuis en ik ging mezelf klaarmaken.
Ik naar boven nog snel douchen, vriend was inmiddels al wakker. Hij hielp me met het aankleden
tas gepakt en de auto in, stiefvader reed ons erheen.

Na een Vreselijke rit van 10 minuten ( de weeen waren hevig ) kwamen we aan bij het ziekenhuis.
Mijn moeder, mijn vriend en ik liepen het ziekenhuis in, iemand van het ziekenhuispersoneel kwam toen met een rolstoel aan en we gingen naar de verloskamer.

Eenmaal binnen ging ik omkleden en liggen op bed. Ik kreeg toen iets om mn buik, zodat
ze mn hardebuiken in de gaten konden houden en mn meisje kreeg draadjes op dr hoofdje.
Ik had ongeveer 5 cm ontsluiting geloof ik, toen ik in het ziekenhuis kwam.
De gynaecoloog ging weg en we bleven daar alleen.

De weeen werden steeds erger en erger. Ik kreeg het kouddd en was zoo moeee ( had al dagen niet goed geslapen ) op een gegeven moment begon ik over te geven en had ZO'N dorst gekregen.
Ik bleef mn moeder en vriend steeds om drinken vragen.
Maar duurdeee zooo lang vond ik pffff raakte gestressed, uiteindelijk heerlijk gedronken!

Na 2 uurtjes kwamen ze weer even controleren. Ik had meer ontsluiting maar geen idee hoeveel het was, zal wel rond de 7cm zijn.
Ik hield het toen haast niet meer van de pijn en vroeg pijnbestrijding, ik kreeg toen iets van Morfine in een zakje met een pompje die dan om de 5 minuten vanzelf via een naald in mn lichaam kwam.
Mijn pijn werd er niet minder van, voelde echt geen verschil. Ik bleef maar vragen om meer pijnbestrijding en dat mn moeder en vriend op het pompje moesten drukken want het werkte NIET!
Ze werden GEK van mij!

Op een gegeven moment voelde het alsof ik moest poepen, ik voelde echt een druk en wist eigenlijk dat ik moest persen! Ik riep ik MOET PERSEN en begon uit mezelf te persen ahah, ik wist niet eens wat ik precies deed.

De GYNAECOLOOG kwam en ik mocht NOG niet persen had net nog geen 10 cm ontsluiting "k#t"!!
Niet eens 5 minuten later mocht ik EINDELIJK persen om 10.35
Het laatste stukje ging moeizaam. Bleek dat mn dochtertje een sterrekijker was. Er werd een aantal keren getrokken aan haar en scheurde ik uit "bleh" ! maar na de laatst pers en 1 harde KREET werd om 10.43  mijn prachtige dochtertje geboren WOW en ik heb haar het laatste stukje eruit getrokken :D

Ik kreeg haar op mijn buik wow Wat was ik blij. En al gauw zocht ze al naar mn borst & mocht even sabbelen ahah heel lief.

Ze werd van me genomen, en nu moest de placenta er nog uit! pfff wat een hel is dat zeg.
Weer persen en persen, het zat aardig vast en ging moeilijk. Mijn moeder hielp mee en drukte stevig tegen mijn buik en gelukkig kwam de placenta eruit na zeker een 20 minuten persen en drukken.

Ik moest natuurlijk nog gehecht worden ( ondertussen bewonderde ik mijn dochtertje van een afstand )        Ik was van binnen gescheurd en ik werd verdoofd, maar ik heb ALLES gevoeld maar ook echt ALLES ieder steekje.

Nou daarna van bed veranderd, spullen gepakt en met zn allen ( bezoek was er inmiddels al ) naar een ander kamer, helemaal voor onszelf. Ik had namelijk koorts gekregen en mn dochtertje ook, dus mochten we niet met andere mama's op de kamer zijn.
Ik ben nog 3 dagen in het ziekenhuis gebleven. Op de 3e dag hadden we gelukkig geen koorts meer, en mochten we eindelijk lekker naar HUIS !

Mijn bevalling heeft niet heel lang geduurd, vind ik persoonlijk.

Het was wel heftig, maar weet dat het erger kan.
Ik denk nog niet aan een 2e, maar zou zeker wel ooit een tweede willen :)

---------------------------------------------------------

Update Dochtertje lief . . .

Alles gaat goed met mijn prinsesje. Ze groeit goed, eet goed en slaapt gelukkig ook HEEL goed. Ben trots op haar, ze is een lieve baby ze huilt alleen voor eten en wanneer ze uit haar badje komt en aangekleed moet worden.

Nou ik hou jullie op de hoogte. morgen gaan we voor het eerst naar het consultatiebureau voor het gehoortest.

liefs Mommy T