Na de zwangerschap van 23weken zijn onze mooie dochtertjes Lise en Zoë geboren. Helaas mochten ze niet bij ons blijven. Nu zijn we samen thuis en afscheid aan het nemen van onze droom. Het antwoord op de vraag WAAROM zullen we nooit krijgen.
Geen harde buik geen pijn geen ziekte en zo ineens begon donderdagnacht de bevalling. Gevochten en gestreden tegen de weeën maar een onmogelijke strijd. En het advies van de dokters nu proberen na te leven schrijf schrijf alles op..... En ik ben geen schrijver toch maar een klein stukje van de hak op de tak....het leven gaat door het is zo dubbel. De mensen die komen en gaan zo fijn al het bezoek die naar onze meisjes komen kijken onze prachtkindjes terug aan de Heer gegeven. In de hemel mogen ze zijn en hebben ze hier geen zorgen en geen pijn. Maar het had zo anders kunnen zijn.
reacties (0)