Week 37, een dwarsligger!

Oeps, dan ben  je na je laatste blog ineens 10 weken verder, hoog tijd voor een update!

Inmiddels zijn we in week 37 beland. Het waren drukke, hectische weken. Een peuter van 2, verbouwen, werken, huis opruimen en schoonmaken, ziekenhuisbezoeken en dan die tropische hitte en echt een enorme buik!

Helaas heb ik weer heel veel vruchtwater, onverklaarbaar. Daardoor dus ook echt een enorme toeter, zo groot als dit is mijn buik nog niet eerder geweest, en het is toch al mijn derde zwangerschap. Ik kan zo bij het circus en overal waar ik kom word ik aangesproken en nagestaard, heel fijn ;)   Onze baby wordt ook erg groot geschat, loopt ruim een maand voor de op de groei en is waarschijnlijk flink op gewicht zeg maar. Dit brengt wel wat zorgen met zich mee, onderzoeken wijzen weer niets uit en met ons verleden....maar goed, positief blijven.

Eigenlijk zou ik deze week ingeleid worden (Isa was nu zelfs al geboren!), maar onze kleine man werkt niet mee. Lag hij eerst stug in stuitligging, vervolgens is hij dwars gaan liggen. Behalve dat je dan helemaal niet meer slaapt (ooit wel eens met je volle gewicht op een babyhoofd gaan liggen?) heeft mijn buik ook een heel apart formaat, haha.

Uiteindelijk is er een paar dagen geleden een versie (uitwendig draaien) gedaan, maar toen waren er al vraagtekens of hij zou blijven liggen....

Nou niet dus! Hij draait nog zo'n 2-3 keer per dag en twijfelt steeds tussen dwars liggen en hoofd naar beneden. Maar dan zit zijn hoofd helaas niet in de buurt van de uitgang, dus indalen...ho maar. Nu kunnen ze niet inleiden: de kans dat het dan dagen duurt is aanwezig en het risico op een (spoed)keizersnede groot.

We geven meneertje nog ongeveer een week de tijd en bsluiten dan verder. Gaat hij niet goed liggen, dan is een keizersnede de enige uitweg nog waarschijnlijk. Balen, zeker omdat ik goede en snelle bevallingen heb gehad, maar niets aan te doen.

Wel neemt de angst nu toe: want wat als er nou toch nog even iets in deze week met hem gebeurd?! Misschien niet reeel, maar we hebben nu eenmaal het een en ander meegemaakt. Morgen moet ik weer aan de CTG, en dinsdag gaat de gynaecoloog kijken hoe verder. Ik ben dan 38 weken.

Verder gaat op, op de lichamelijke kwalen na, wel goed, geestelijk gaat het ook best goed, ook dankzij Isa: voor haar moet ik wel door en geloof mij maar, Isa houdt mama wel bezig!
Het gaat hartstikke goed met ons meisje, ze is lief, ondeugend, pittig en ik ben zo benieuwd hoe ze haar broertje gaat vinden!

Zij gaan na een paar maanden samen een kamer delen, spannend!

Hopelijk is mijn volgende bericht een bevallingsverhaal!

De kinderkamer: