Nachtenlang lag ik al wakker van de onderzoeken die komen gingen.
Ik zag een huilend en boos meisje voor me, onder het kwijl en snot. Rood aangelopen, met gebalde vuisten, die door drie volwassen in de houdgreep moest worden gehouden, zoals al eerder tijdens het bloedprikken in het Radboud gebeurde.
Ze heeft nu in vier dagen tijd een bezoek gebracht aan de kinderarts, de kindercardioloog en de oogarts. Ze werd gewogen, gemeten, kreeg een ctg, zat twee uur lang in alleen een luier, kreeg een echo van haar hart, nieren, darmen en lever, miste heel veel slaap, kreeg een oogtest waarbij een lampje moest volgen en diepte moest zien en ze liet geen één traan. Geen één!!
Ze laat alles gelaten over haar heen komen, kijkt naar de echoschermpjes alsof Bumba een liveshow geeft, trekt hier en daar aan snoertjes en bekijkt iedere arts uitgebreid. Ze moppert niet, ze vindt het allemaal best.
Man, man, ik denk dat ze mij op Mars en Venus zien glimmen van trots. Wat een dappere Diva heb ik op de wereld gezet!!
p.s.: de uitslagen laat ik weten als ik alles compleet heb. We moeten nog even wat onderzoekjes doen. Volgende week. En die week erna. Maar tot nu toe zijn er geen hele zorgelijke dingen gevonden.
reacties (0)