Een nieuw jaar

Daar is de laatste dag van het jaar weer!

2010 was het zwaarste jaar uit mijn leven. Het begon zo slecht, alles was leeg en donker.
In april bleek ik zwanger te zijn, er was weer hoop, maar vooral angst. Angst dat ook dit kindje zou overlijden.
Het waren 37 loodzware weken, die ik niet graag over zou doen.

Maar ook begon de zon weer te schijnen, het werd zomer, ons kindje schopte er op los in mijn buik. We hebben weer kunnen genieten van de kleine dingen in het leven.

We zochten Sam zijn monumentje uit, het laatste wat we écht voor hem konden doen. Weer een soort afscheid.
Sam zijn geboortedag kwam, éen jaar zonder ons kereltje. Hoogzwanger van zijn zusje liet ik ballonnen voor hem op.

Een maand later is Isa geboren, onze dochter. Er was weer ruimte voor intens geluk, maar ook verdriet om dat wat het nooit heeft mogen zijn.

We sluiten 2010 af, een jaar die ik nooit van mijn leven meer vergeet, maar welke gelukkig wél heel mooi eind heeft!