Voor altijd in mijn hart

Sinds de geboorte van Isa krijg ik regelmatig de vraag of het verdriet om Sam nu anders is geworden.

Ja, dat is het. Nee, het is niet minder geworden.

Een kind kan je niet vervangen, Sam is niet te vervangen. Natuurlijk is ons leven een stuk leuker en zinvoller nu Isa er is. Als ik wakker word en ik zie ons meisje in haar wieg liggen, ben ik intens gelukkig. We genieten enorm van haar!!

Maar aan de andere kant is er een stuk van mijn hart gebroken toen ons ventje overleed en dat heelt nooit meer.

Juist als ik naar Isa kijk, mis ik haar broer heel erg. Ik word zo verdrietig om het feit dat hij er niet bij is, dat alles wat we nu met Isa beleven, nooit met hem zullen meemaken. Dat hij “zomaar” dood is gegaan en dat ik nooit zal weten waarom.
Dat ik hem niet levend op de wereld heb kunnen zetten, breekt mijn hart en zorgt nog steeds voor schuldgevoelens. Ik weet dat ik er niets aan kan doen dat hij in mijn buik overleden is, maar toch voelt het zo.
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, hij hoort gewoon bij mij.

Ik moet er mee leren leven, ik leer er mee leven, zó is ons leven. Met een prachtige dochter in mijn armen en een net zó prachtige zoon in mijn hart.

462 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • trotse~mama

    Heel mooi geschreven meid!
    Knuff xxx Marieke

  • 2boyss

    :( vind het altijd zo erg om dit soort te lezen..

  • quintysmama

    Wouw, t is net of jij mijn gevoel weergeeft ondanks dat mijn wonder nog in mijn buik zit. Prachtig geschreven mama!

    Dikke knuffel

  • Roosje69

    Een levend kindje geeft een hoop vreugde en geluk, maar de wond die geslagen is vanwege het verlies van je oudste kindje gaat niet weg. Er komt een pleistertje op, weliswaar een mooie (ze is echt mooi) grote roze pleister, maar de wond blijft. Op den duur wordt het meer een litteken en zeker later als er nog meer kinderen mogen komen. Maar het is ook nog allemaal zo vers zeg, wat is nu een jaar? Daarbij kan een kind nooit een kind vervangen, dat zou ook niet eerlijk voor Isa zijn. Geniet lekker van je kleine meid en ach, het is pure onwetendheid en onhandigheid van mensen die zo denken. Liefs

  • A21

    Ja precies, zo is het!
    Het verdriet wordt ook niet minder. Het wordt wel anders.
    En inderdaad ... je zult er een weg in moeten zien te vinden om dat verdriet en alle vraagtekens rondom het overlijden van Sam een plaatsje te kunnen geven.
    Het ene moment gaat dat gemakkelijker dan het andere moment.

    Ik voel precies hetzelfde als jij: alles wat jullie met Isa meemaken, zal Sam niet meer meemaken samen met jullie.
    Datzelfde heb ik met mijn moeder. Zij is 2 en een half jaar geleden aan een medische misser gestorven.
    Ze had gewoon mee naar huis moeten komen. En nog mee moeten maken, dat ik zwanger raakte.
    En dat Roan werd geboren. En dat hij zo'n lief jongetje is. Dat we zo van hem genieten.
    Maar helaas is dat ook niet meer zo. Nog dagelijks denk ik aan haar en probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn geweest als zij haar kleinkind op schoot zou hebben.
    ........................................................

    Natuurlijk draag ik mam voor altijd mee in miujn hart, net als jullie dat doen met Sam.

    En weet je, ergens hebben we nu wel een lief beschermengeltje.

  • eva1978

    Zo mooi gezegd..." een dochter in mijn armen en een zoon in mijn hart". Sterkte en veel geluk toegewenst met je mooie dochter.

  • pajaja

    Supper mooi....krijg er kippenvel van!
    Geniet van jullie mooie meisje..
    sam is en blijft altijd een deel van jullie!

  • mama-anika

    Super mooi geschreven..
    en kan me niet in je plaatsen
    maar zou er niet aan moeten denken
    vindt dat je er heel goed mee om gaat!!
    dat kan niet zomaar iedreen!!

    groetjes anika