Onze kleine dame besloot een week of twee geleden om in stuit te gaan liggen.
Er was nog geen paniek, ze kon nog draaien, deed dit ook nog een keer, maar ging vervolgens wéér in stuit liggen.
Vandaag had ik controle en nu blijkt dat ze in een onvolkomen stuit ligt, met haar billen al een klein beetje in het bekken. De kans dat ze nu zelf nog kan draaien is eigenlijk niet meer aanwezig, Ze ligt als het ware in een "emmer" en kan zichzelf niet meer afzetten. Dit komt overigens voor bij maar 3% van de zwangerschappen en dat zal natuurlijk mij weer gebeuren.
Dan zijn er drie opties: haar draaien, als mijn eigen gynaecoloog dat zou zien zitten zitten, een stuitbevalling of een keizersnede.
Mijn eigen gynaecoloog is op vakantie en de gynaecoloog van vandaag dacht dat draaien geen optie is, ook ben ik hier zelf geen fan van.
Een stuitbevalling is eigenlijk ook van tafel geveegd, in mijn geval moet je geen extra risico's nemen en daarbij denkt ze ook dat ons kleintje bovengemiddeld groot is en dan durven gynaecologen een stuitbevalling niet aan.. Stuitbevallingen eindigen ook 50% in een (spoed)keizersnede.
Tja, jullie voelen 'm al aankomen: dan blijft er voor mij alleen een keizersnede over. Dat was al even een domper, maar wat moet, dat moet.
Ik zou natuurlijk in week 37 ingeleid worden. Maar daar komt het: een keizersnede doen ze niet in week 37, maar in principe pas in week 39-40. (en wat als mijn bevalling nou eerder spontaan begint, krijg je dat ook nog..)
Dit is voor mij echt niet te overzien, ik was al aan het aftellen en leefde heel erg naar de datum van inleiding toe. Ik heb van schrik ook een flink potje gehuild en toen krabbbelde de gynaecoloog wel wat terug en zei dat ik a.s. dinsdag met mijn eigen gynaecoloog moet gaan overleggen.
Ik wil uiteraard het beste voor ons kind, maar geestelijk moet ik het ook nog trekken en dat gaat al niet zo best.
Dus ik hoop zo dat mijn eigen gynaecoloog wat soepeler zal zijn, we zullen tot dinsdag moeten afwachten!
reacties (0)