Ritje ziekenhuis...

Gisteren voelde ik heel de dag de kleine meid zo weinig . Af en toe een heel klein plopje en dat was het.

Ik hoorde wel haar hartje kloppen, maar dat alleen stelt niet gerust als je nomaal een drukke dame in je buik hebt zitten,

Na een drukke dag op de bank geploft, in de hoop dat ze dan wel even zou gaan gymnastieken. Helaas bleef het maar stil in mijn buik en kreeg ik van de paniek ook nog harde buiken.

Ik doe het niet snel, maar nu toch maar het ziekenhuis gebeld. We konden gelijk komen en stond zelfs al een bed voor me klaar..

De (lieve) gynaecoloog heeft een echo gemaakt en even dacht ik dat het weer voorbij was. Ik zag zelf zo gauw geen hartje kloppen en de gyn bleef zo stil..en dan duren een paar seconden een uur.

Ik begon te roepen, zie je wat, zie je wat? En gelukkig, ze zag wat!!

En toen zag ik het zelf ook: een kloppend hartje en een bewegend kindje.

Ze was alleen anders gaan liggen, met haar voetjes bij mijn schaambeen, vlakbij mijn darmen. dat is een verklaring waarom ik haar niet meer zo goed voelde.

De harde buiken bleven alleen wel komen en ik moest nog een half uur blijven liggen. Gingen de harde buiken niet weg, dan wilde de gyn dat ik bleef. Ik wilde heel graag naar huis en uiteindelijk mocht ik ook naar huis toe gelukkig.

Maar ik moet die harde buiken (die ik sinds deze week vaker heb) wel in de gaten gaan houden, want zo vaak is te vroeg voor dit termijn volgens gyn. Met allerlei instructies (bellen als het niet over gaat) mocht ik gelukkig weer naar huis!

Dat was weer even schrikken...