Angsten

Nou, lijkt alsof ik nog maar net 26 weken ben en de week van 27 staat al bijna voor de deur.. 

Ik lag daarjuist nog in bed en moest wéér gaan plassen en voel telkens duidelijker dat er een mensje in men buik zit dat begint te wegen enz en krijg ik weer inneens 'bang' van amai dat lijkt nu al zo groot enzo en dat ga nog blijven groeien en dat moet ik eruit persen ?!?!?! NOOOOOO dat gaat pijn doen ! :( :p :D

Ik denk dan wel maar altijd dat iedereen het toch kan dus ik ook ! 

En voor de mensen uit belgië die naar 'het lichaam van coppens' hebben gekeken vorig jaar op TV die weten wel dat er een aflevering was waar ze de 2 en dina tersago aan een weëen apperaat hebben gehangen om te voelen hoe het voelt zoals het echt is. Ik ga proberen mij zo rustig mogelijk te houden als dina het toen deed. Gewoon de pijn accepteren en dan kan je beter relativeren en de weëen beter kan opvangen. 

Vroeger toen ik nog op school zat had ik dikwijls zoveel pijn dat ik er stront ziek van werd als ik mijn maandstonden door kreeg.. En ik weet dat ze me toen zeiden of heb dat ergens gelezen kan ook, dat die pijn ongeveer hetzelfde is alleen 20x erger omdat er dan een baby in de buik zit. Ik voelde toen ook elke keer krampen en samen trekkingen van de 'baarmoeder'. Ik herriner mij nog heel goed dat ik een keer op internaat in mijn bed ben moeten gaan liggen en toen de gang bij één kon krijsen van de pijn. En toen dacht ik van bevallen is niets voor mij! Maar zoals ik het toen bij dat tv programma gezien heb hoe dina het er van af bring. Zo ga ik het proberen doen! :p Ik denk wel dat als ik de pijn kan accepteren ik er rustig'er' onder kan blijven. 

Wat ik nog vooral hoop is dat er niet te veel of niks complicaties gaan voor vallen & dat de bevalling gewoon goed mag gaan van het water breken tot de kleine ukke puk er eindelijk uit gaat zijn. :)