Mama worden: prachtig! Toch?

Ik ben 21 jaar, getrouwd en 6+4 weken in verwachting.
Ik en mijn man zitten op dezelfde lijn en op financieel vlak is er geen enkele reden om te stressen.
Eigenlijk een betere timing dan nu had ons kindje niet kunnen hebben en heb dus alle reden om te kunnen genieten van de zwangerschap.
Toch vind ik het allemaal een beetje eng. Niet eens de zwangerschap, maar na de bevalling.
Dan begint het echte werk! Kan ik dat wel aan en zal ik dat wel goed doen? Gaat het zwaar worden? Jazeker! Ik bereid me er alvast op voor.
Ik troost mezelf wel met het idee dat het dubbel en dwars waard is! Dat kan ik pas bevestigen als het zover is.
Gelukkig heeft ons kindje 2 jonge omas, en ook nog eens 2 overgrootoma's.

Ik weet overigens dat er altijd nog een kans op miskraam is, ik ben me hier ook bewust van.
Alleen wil ik door alle horrorverhalen me niet bang laten maken en gooi ik er alle vertrouwen in die ik heb.

Ik denk dat het allemaal nog even moet zinken. Ik word mama! Dat ben ik eigenlijk al! En dat voelt heel erg gek.
Ik voel me nu al zoveel meer verantwoordelijk. Hoe mooi is het dat wij als vrouw een baby kunnen dragen.
Ik sta er van te kijken wat mijn eigen lichaam allemaal wel niet kan.
Want ik leer nu een hele andere kant van mijn lichaam kennen. Wat kunnen wij als vrouw hier toch trots op zijn.
Ik ga er maar van uit dat na de bevalling ons instinct alle zorg zo goed mogelijk op gaat vangen.
Want we mogen genieten van onze zwangerschap... maar voor nu toch nog even alles ook eng vinden.