Even van me afschrijven. Gisteren een rotdag gehad. Mijn vriendin had haar 20-weken echo. Ik ben de dag heel positief gestart en heb haar veel plezier en succes gewenst. Halverwege de ochtend kreeg ik een sms van haar dat ze helemaal blij is en dat het geweldig was om het beebje weer te zien. Ik heb haar gelijk gefeliciteerd!
Laat ik 1 ding voorop stellen: ik ben zielsdankbaar voor haar dat alles goed is!
Toch doet zo'n sms me zo ontzettend veel pijn. Ik was op mn werk en heb eerst een kwartier op de wc keihard zitten janken. Toen was het aardig gezakt.
's Avonds kwam ze bij mij om haar haar te knippen en kleuren. In geuren en kleuren vertelde ze wat er allemaal op de echo te zien was en dat het zo scheetig was allemaal. Toen ze daarna vroeg hoe het met mij ging kon ik mijn tranen niet tegenhouden en heb ik eerlijk gezegd dat ik - naast het feit dat ik heel blij voor haar ben - het heel erg moeilijk vind. Tsja, daar kan zij natuurlijk weinig mee, maar het lukte me dit keer niet om de schijn op te houden. Is misschien ook wel goed zo. Daarna kwam natuurlijk de echo nog tevoorschijn. Op de buitenkant van de envelop stond: ons groot geluk!. Jemig, wat doet dat pijn zeg. Ik zag zelfs het gezicht van mijn man vertrekken.
Ik kan amper naar haar buik kijken en vraag me af wanneer ik weer is een keer normaal kan doen tegen haar.
Sorry voor de klaagzang, maar het lucht op! Vandaag weer vol goede moed begonnen!
reacties (0)