Beavllings verhaal en hoe het nu gaat

Vorige week vrijdag 20 juli ben ik na een inleiding bevallen van onze zoon Bastiaan.

In eerste instantie zou ik pas de 24ste ingeleid worden in verband met een flinke bekken instabiliteit. Maar na het lief aan kijken van de gynaecoloog en het melden dat ik mijzelf wat onrustig voelde kwam ze ermee dat vrijdag ook nog wel zou lukken als er plek was. En ja hoor er was plek, dus om 7 uur stonden wij in het ziekenhuis bij de verloskamers. 

Eerst eventjes aan de ctg gelegen en daarna na een poosje wachten werden mijn vliezen gebroken. Ik heb geen idee meer hoe laat alles precies was, maar geloof dat het rond half 9 was, dat het infuus met wee opwekkers aan ging. Na een uurtje dacht ik dit valt wel mee, maar na 2 uur kon ik ze eigenlijk al niet meer weg puffen of zuchten en kwamen de weeën steeds pijnlijker in mijn benen. Ik kon de verloskundige ook wel vermoorden toen ze om de zoveel tijd binnen kwam om het infuus op te voeren. Rondom half 12 kwam ze kijken hoever het al gevorderd was, en ik was van 2cm ontsluiting van de start af naar 3 gegaan. Ze heeft toen aangeraden om voor de ruggenprik te gaan. Half 1 werd dus de prik in mijn rug gezet, en de held van de dag was toen meteen de anesthesist.

Een poosje ben ik toen pijnloos geweest. Daarna kwam er weer langzaam gevoel aan de linkerkant van mijn buik, maar ik kreeg de weeën nog wel weg gezucht. Rond 20.00 kwam er persdwang en eenmaal aan het persen lieten de weeën zich soms best lang op zich wachten dus de wee opwekkers zijn tijdens het persen nog een aantal keer verhoogd. Om 20.24 werd mijn kleine vent op mijn buik gelegd. Hij kon nog niet op mijn borst want de navelstreng was niet zo lang. Nadat mijn man de navelstreng had afgeknipt kon de kleine heerlijk op mijn borst liggen en werd ik gehecht. 3 inwendige hechtingen waar ik helemaal niets van heb gevoelt.

Eenmaal op de kraam afdeling voor de nacht, ben ik naar mijn gevoel aan het lot over gelaten wat betreft borstvoeding. Ze hebben mij wel geholpen aanleggen, maar toen ik vroeg hoelang hij aan mijn borst moest kreeg ik te horen, zolang de kleine dat wilt. Hij heeft de eerste half uur dus op 1 tepel liggen zuigen. Mij werd ook niet verteld af te wisselen. Dus als resultaat zat mijn tepel meteen de eerste ochtend onder de blaasjes. 

Ze wouden mij eerst het hele weekend  in het ziekenhuis houden, in verband met een psychische indicatie en er afgesproken was dat er eerst een psych even kwam praten. Niet dat er veel aan de hand zou zijn, maar even ter controle dat het rustig was in mijn hoofd in verband met borderline en ptss. De afspraak stond op maandag aangezien dat de oorspronkelijk datum zou zijn voor de inleiding, dus wouden ze wachten. Na aan een aantal keer aangegeven te hebben dat het goed ging kwam er de dienstdoende psych en die zag niet in waarom ik niet naar huis zou kunnen, dus ik kon gelukkig naar huis. In het ziekenhuis kreeg ik totaal geen rust. 

Thuis met de kraamhulp liep het meteen goed. Alleen het aanleggen van de kleine was een probleem, niet alleen omdat 1 tepel onder de blaasjes zat, maar ook omdat ik ingetrokken tepels heb. Thuis bleek bij het wegen dat de kleine te veel was afgevallen en moest dus kunstvoeding gaan bij voeden. Omdat de kleine blijkbaar niet genoeg binnen kreeg en het aanleggen mij veel stress gaf ben ik alles gaan kolven, en dat bevalt mij super. Ik kolf meer dan genoeg af om de kleine te voeden, en heb zelfs al een aardig voorraadje in de vriezer staan. De kleine is weer aangekomen, en zit nu bijna weer op zijn geboorte gewicht.