Controle ziekenhuis.

Gister mochten we wederom naar het ziekenhuis. Ik hoor inmiddels bij het meubilair... haha.

Bloeddruk was 133/75 en dit was goed! Ik was wat afgevallen, maar dat was niet zo raar nu ik mijn eetpatroon compleet heb omgegooid vanwege de suiker. Hup weer terug die wachtkamer in en wachten tot het onderzoek met de arts.

Eenmaal binnen kwamen de standaard vragen weer "Hoe voel je je".. "Heb je zelf nog vragen".

Ik dacht eerst die ochtend, wordt ik nou gek? Mijn buik lijkt wel kleiner. Ik heb het tóch maar gezegd en we gingen met een echo even kijken. Voor mijn gevoel had ik namelijk een paar indalingsweeen gehad. Inderdaad, hij is al wat ingedaald. Hierdoor verandert de vorm van mijn buik en kan deze kleiner ogen. Nóg fijner was, dat hij goed ligt! HALLELUJA! Ik maakte me er toch zorgen om, vanwege het vruchtwater en de ruimte die hij heeft. Dat hij dadelijk in een stuit zou liggen. Dus, so far so good.

Ze ging mijn vruchtwater weer opmeten. Ze vertelde dat wanneer je boven de 24 cm zit, het dan echt niet oké is. Ik zit op een 19 en dat noemen ze ruim maar niet zorgwekkend. Ook weer fijn! Ja het zal vast komen door mijn suiker. Het vreemde is alleen, dat al vóór ik suiker had er al werd gezegd dat ik veel vruchtwater heb (toen had ik al een een suikertest gehad en die was goed). Maar goed, positief dus.

Ik krijg een afspraak met een lactatiekundige. Ik heb namelijk een operatie gehad, waarbij meerdere melkklieren zijn weggehaald. Dit vanwege het continu terugkeren van pijnlijke cyste. Hierdoor zou ik ook nooit genoeg melk kunnen geven aan de kleine. Met de kraamzorg en gynaecoloog hebben wij het gehad over een medicijn genaamd dostinex om zo de melkproductie tegen te gaan. Ze zijn er alleen niet happig op, dit kan namelijk psychoses veroorzaken. JAKKIE! Dus met deze deskundige maar praten wat we eventueel wél kunnen doen.

Ook krijgen wij volgende week wederom een groeiecho, alles weer even nakijken of de kleine het goed doet en niet te abrupt groeit. Tevens volgende week naar de diabetische poli. Zo blijf je bezig hé!? Maar alles voor het goede doel.

En dan ein-de-lijk... 22 januari mijn laatste dag. Ik leef hier zó naar toe... ik ben het zat. Ik wil niet meer werken! Momenteel zit ik mijn tijd uit te zitten. Erg hé!? Maar ben gewoon op. Mentaal en lichamelijk! 

Vriendje, ik ben zo nieuwsgierig naar je! Papa en mama denken dat je een paar weekjes eerder komt. We houden nu al zoveel van jou!