Bah.. Blegh.. Iewl dag

Morgen zitten we alweer op de 18 weken zwangerschap en ik mag écht niet klagen! Vraag me soms weleens af, ben ik nou wel zwanger? JA! De echo's bewijzen dat natuurlijk. Ik heb niet zoveel last van de bekende zwangerschapskwalen en ben ook blij dat ik niet van die cravings heb. Maar nu toch een paar dagen dat ik mij niet lekker in mijn hum voel. Ik kan het ook niet uitleggen wat het is? Het huilen staat mij nader dan het lachen. Iedere scheet die dwars zit, daar kan ik al om huilen.

Gister was ook weer zo dag. Op pad gegaan omdat ik een kledingsetje voor de baby had gewonnen op Facebook. Sloffen en slenteren op dat winkelcentrum. Nieuwe bh's want ik krijg inmiddels bloemkolen. Nieuwe leggings, hier woon ik momenteel in. Oversized blouse, vest én wat leuks voor mijn jongste bonuszoon. Kledingsetje voor de baby en nog wat extra's voor hem.. CHECK! En weer door.. vriendlief die vanalles appt en mij overal heen stuurt voor meubels en kussens (Nee niet goed, kan je terug daarheen? Doe dit maar! Oh nee toch niet). Mijn gezicht begon steeds verder op onweer te staan. Mijn voeten doen zeer... ik ga een verkeerde houding aannemen met lopen door alles te tillen én JA HOOR... rugpijn! 

Ik gooi mezelf die auto in.. McDrive in! Dan baal ik dat ik dat dus heb gedaan, maar ja ik viel bijna om van de honger. Op naar huis... dan denk je "Oh ff lekker op de bank liggen", nee hoor. Zijn de honden nog niet uitgelaten, want het regent (Schijnbaar smelten mannen dan). Mijn gezicht stond nu inmiddels op donderen en bliksemen! Ik die regen door en de honden hun ding laten doen. Wassen.. strijken.. opruimen (want daar schijnen de mannen allergisch voor te zijn) Na heel wat tijd lig ik dan ein-de-lijk gesloopt op de bank, ik val in slaap en niet veel later wordt er gegild door bonuskind lief "Wat gaan we eten?". Bloedchagrijnig word ik wakker en voel me een soort MOMZILLA. We bestellen maar eten, want ik heb ZÓ geen zin om te koken en wat denk je? Eten niet te kanen! Nóg chagrijniger!

Ik ben uiteindelijk maar om 21:00 uur op bed gaan liggen, gezellig met mijn katten om mij heen en begin me weer rustig te voelen (Op die hoofdpijn na). Mijn vriend roept nog of ik nog wat wil drinken en ik schrik half wakker. Tijd om alles maar uit te doen en te gaan slapen, heerlijk op tijd om 22:00 uur want om 06:15 uur gaat het wekkertje weer. Om 22:20 uur denkt vriend leuk.. ik ga op bed nog ff TV kijken. Ik schrik wakker van het licht en had het niet meer. Geirriteerd uit bed "Zal ik beneden tv kijken?" NEE! LAAT MAAR! En zit ik dan in de woonkamer.. te huilen.. omdat hij tv ging kijken. Al was heel de dag gewoon KUT. 

Zo heb ik wel meer van die dagen.. ik kan veel hebben hoor en doe ook veel, maar joeeeeeeeee ik ben zwanger! Denk ook een beetje aan mij!?