Eindelijk is ze geboren!!!

Hallo lieve dames,

Eindelijk is ze geboren, op 1 Oktober 2011 om 07:11 hebben we onze dochter in onze armen mogen sluiten. Haar naam is Kyarah Christina Chayenna, en ze woog met de geboorte 3410gram.

Hoe het begon:

donderdag op vrijdag nacht ( 30 sept ) om 02:00 werd ik wakker met wat krampjes, natuurlijk dacht ik dat het gewoon weer die rot voorweeen waren dus trok me er niet veel van aan en probeerde gewoon weer te gaan slapen. Na veel draaien en doen was het alweer 06:00 toen mijn vriend opstond voor het werk. Ik zei nog tegen hem dat de voorweeen niet ophielden, maar hij zei slaperig tegen mij, ja schat we kunnen nu wel weer naar het ziekenhuis gaan er zal toch wel weer niks zijn. Nah oke, Ivo is gaan werken en ik ben rond 07:00u in slaap gevallen.

om 11:30 schrok ik gewoon wakker, tot zo laat geslapen, dat is lang geleden... Jammer genoeg waren de krampen er nog steeds maar ze waren niet erger of regelmatiger.. Voorween dacht ik dus. Lekker een warme douche nemen en een paracetamolletje dan is dat zo over, niet dus. Het bleef komen en gaan, maar het werd gewoon niet erger...

Ivo was om 16:00u klaar met werken en we hadden afgesproken na het avondeten even te gaan klokken. Maar tijdens het eten werd het ineenkeer erger en kwam er echte regelmaat in. hmm dan maar meteen gaan klokken dacht ik, en er zat echt regelmaat in: om de 4 a 5 minuten een wee en die duurde 60 tot 70 seconden... Om 19:30 toch maar even naar het ziekenhuis gebeld en het verhaaltje uitgelegd, en die zeiden meteen komen jullie en neem de tassen maar mee... SPPANNEENNDD dacht ik meteen.

Eenmaal daar werd ik meteen aa de CTG gelegd en na een half uur getoucheerd, een krappe 1 cm ontsluiting had ik, en daar was ik al zoooo blij mee!! De verloskundige had me meteen gestript en zouden na 2 uur weer kijken wat de ontsluiting deed. Ben in die tussentijd een stukje wezen wandelen met Ivo, vond ik toen heel erg fijn om te doen, en daarna lekker in bad gegaan, gelukkig hadden ze een bad in het ziekenhuis. Toen ik eenmaal uit bad kwam en me afgedroogd had en terug liep naar mijn verloskamer, werd het ineenkeer veel erger en kon ik de pijn nog moeilijk wegpuffen, dus hebben ze meteen weer getoucheerd en toen zat ik op een krappe 2 cm... hmm bale!

Na overleg wouden ze toch liever dat ik op de verloskamers bleef, dus Ivo kreeg om 01:00u een bedje en we mochten rustig de nacht in en dan zouden ze sochtends mijn vliezen breken. Eenmaal toen wij in bed lagen waren er al 2 spoedbevallingen dus hadden we geen enkele verloskundige of gynaecoloog in de buurt, maar de weeen werden met de keer steeds heftiger en heftiger, en ze kwamen steeds korter op elkaar, ik kon het echt niet meer volhouden dus Ivo is meteen gauwgauw een verloskundige of gynaecoloog gaan zoeken, maar die waren dus druk bezig en zouden het erover hebben of ze mij pijnbestrijding zouden gaan geven en kijken wat we dan gingen doen.

Om 02:10 kwamen er eindelijk mensen kijken hoe het met me ging, ik trok het al bijna niet meer, kreeg amper adem, de pijn was gewoon zo erg dat ik er nog niet eens us van kon huilen, zo raar was dat! Ze wouden eerst toucheren om te kijken hoeveel ontsluiting ik had, 2 en halve cm, thats it??? dacht ik. Toen waren ze wel uit dat ze de vliezen meteen gingen breken en pijnbestrijding gingen geven want ze lieten me zo niet doorgaan, er zou niks meer van me over zijn met de bevalling.

om 02:30u hebben ze mijn vliezen gebroken en zou de dokter komen voor de ruggenprik, maar dat duurde even want die moesten van thuis komen. Door de vliezen te breken werd het alleen maar erger en erger en erger en uiteindelijk werd de eerste prik van de ruggenprik gezet om 03:00u. Het was absoluut geen pretje maar ik was al zo moe dat ik het niet echt meer meekreeg. Om 03:15u waren ze klaar met de ruggenprik zetten en ik voelde me echt zo fijn op dat moment, mmm heerlijk! Ik werd aan de CTG gelegd en er werd ons gezegt lekker even wat te gaan proberen te slapen en dat ze over 3 uurtjes even weer kwamen kijken. Binnen een half uur lag Ivo al te slapen, maar ik kon toch niet slapen, zullen de spanningen wel geweest zijn.

om 05:30u voelde ik de weeen niet meer bovenin, maar echt op mijn schaambot duwen, ik dacht nog dat hou ik even in de gaten en anders duw ik even op het belletje dat ze maar even komen kijken wat dit is. Om precies 06:00u kwamen ze even kijken hoe het ging, Ivo werd langzaam wakker toen ze mij wouden gaan toucheren, maar ze deden niet veel.. het enige wat ze zeiden was: We zien al haar!! Ik zei PARDON??? haar??? Ja zei de verloskundige, je hebt volledige ontsluting, en de baby haar hoofdje zien we al heel erg mooi zitten, dus zetten we de ruggenprik uit en dan komen we strakjes en dan gaan we beginnen!! Ik wist niet wat ik hoorde hahahah! Ivo is meteen opgestaan en werd ook behoooooooorlijk zenuwachtig, nu duurde het echt niet meer lang!

Om 06:40 ongeveer mocht ik beginnen met persen en om 07:11 werd ze geboren!!! Dat vergeet ik nooit meer zo mooi was het!

En nu is ze gewoon alweer een paar daagjes oud! Zo raar een week geleden wist ik nog van niks, en nu ligt ze hier in haar eigen wiegje, lekker te slapen!!!

Dikke kus

Chelsey Ivo en Kyarah