29/10/2014 - Bevallen!

Op 29 oktober 2014 werd ik om 3u30 plots wakker van steken in mijn buik. Uiteraard dacht ik onmiddellijk aan weeën, dus begon ik ze te timen. Ze kwamen al om de 5 minuten en duurden al gemakkelijk 1 minuut. Ik heb het timen een uur volgehouden, om 4u30 maakte ik mijn vriend wakker. Die was onmiddellijk klaar wakker. Om zeker te zijn dat de weeën 'echt' waren en zouden doorzetten, heb ik een lekker warme douche gepakt. De weeën gingen niet over, dus belde ik naar de materniteit. Ik mocht onmiddellijk komen voor de monitor.

Om 6u30 kwamen we aan in het ziekenhuis. Op de monitor waren inderdaad duidelijk weeën te zien, de bevalling was echt begonnen! De hartslag van de baby was echter te vlak om goed te zijn, dus ik heb zeker 1,5u aan de monitor moeten hangen. Ondertussen werden de weeën alleen maar pijnlijker en werd het moeilijk om te blijven liggen. Uiteindelijk werd de hartslag dan toch goed, en mocht ik beginnen rondlopen. De eerste pijnen kon ik verlichten onder de douche, ik zat op een stoeltje in de douche en liet het warme water over mijn buik stromen. Na een tijdje was da niet meer voldoende. Tegen de middag vroeg ik om in het bad te mogen. Ik heb ongeveer 2 uur in het bad gezeten, ik heb zelfs daar mijn middagmaal gegeten. Na ongeveer 2 uur kreeg ik het benauwd in het bad, ik had veel te warm, dus ben ik eruit gekomen.

Ik ben toen op het verlosbed gaan liggen. De vroedvrouw voelde eens voor opening. Ik zat op 5 cm, maar ze voelde niet goed hoe de baby lag. Om ervoor te zorgen dat zijn ligging verbeterde, moest ik op mijn knieen op het bed gaan zitten en over het opstaande hoofdeinde gaan hangen terwijl ik 'kwispelde'. De weeën waren toen echt al heel pijnlijk.

Rond 14u kwam de gynaecoloog even binnen. Om de arbeid wat te versnellen, brak ze mijn vliezen. De pijn werd daardoor nog intenser. Ik zat op 7 cm opening, maar mijn blaas zat te vol waardoor de ontsluiting tegengegaan werd. Een halfuur lang heb ik pijnlijke weeën moeten opvangen met een overvolle blaas die ik niet kon ledigen. Uiteindelijk hebben ze mij dan gesondeerd, waardoor de ontsluiting weer verder ging.

Iets voor 17u begon ik echt de drang te krijgen om te persen, maar ik mocht nog niet, want er was nog een boordje niet verstreken. Ik heb een 10tal persweeën moeten wegpuffen voordat ik echt mocht beginnen meepersen. Het hoofdje was echter vrij groot en zijn schoudertjes waren ook vrij breed, dus moest ik het hoofdje én de schouders er in een keer uitkrijgen. Na een aantal pogingen lukte het nog niet om hem geboren te laten worden. Als oplossing is er een vroedvrouw op mij gekropen en zij duwde met al haar gewicht mee tijdens de persweeën. Ik heb zo 5 keer moeten persen, en om 17u46 kwam dan eindelijk onze kleine jongen, Alex, ter wereld! 4kg430 en 54cm! En het is helemaal gelukt zonder epidurale!